Inhoud

• Stappen
• Advies

Ionische verbindingen zijn opgebouwd uit kationen (positieve ionen) en anionen (negatieve ionen). Ionische verbindingen bestaan ​​meestal uit een metallisch element en een of meer niet-metallische elementen. Om een ​​ionische verbinding een naam te geven, moet u de namen vinden van de kationen en de anionen waaruit die verbinding bestaat. Schrijf eerst de naam van het metaal, gevolgd door de naam van de overeenkomstige niet-metalen basis. Volg deze stappen als je in ieder geval wilt weten hoe je een ionische verbinding moet noemen.

Stappen

Methode 1 van 3: Basische ionische verbinding

1. 

   Schrijf de chemische formule van de ionische verbinding op. Stel dat we ionische verbindingen hebben NaCl.

2. 

   
   
   Schrijf de naam van het metaal of kation op. Dit is het ion met een positieve lading in een verbinding, en het wordt altijd als eerste geschreven in de chemische formule van een verbinding. Na is natrium, dus schrijf Natrium.

3. 

   Schrijf de naam van het niet-metalen of anion. Voeg "-ua" toe na de naam van het element (als de naam van het element eindigt op O, voeg dan r toe voor ua om het gemakkelijk te kunnen lezen). Cl is chloor, voeg "rua" toe aan het einde zodat het zal lezen als chloride.

4. 

   
   
   Combineer namen. NaCl kan worden geschreven als natriumchloride.

5. 

   Oefen met het benoemen van eenvoudige ionische verbindingen. Als u deze aanduiding eenmaal begrijpt, probeer dan een paar eenvoudige ionische verbindingen te noemen. Door een paar voorbeelden uit het hoofd te leren, kunt u ook beter begrijpen hoe ionische verbindingen worden genoemd. Hier zijn enkele verbindingen:
   • Li₂S = Lithiumsulfide

     

     
     
   • Ag₂S = Zilversulfide

     

   • MgCl₂ = Magnesium chloride
   advertentie

Methode 2 van 3: Overgangsmetaal

1. 

   Schrijf de chemische formule van de ionische verbinding op. U kunt overgangsmetalen vinden in het midden van het periodiek systeem. Ze worden overgangsmetalen genoemd omdat hun oxidatiegetallen of ladingen continu veranderen. Stel dat we de volgende verbinding hebben: Fe₂O₃.
2. Bepaal de lading van metalen. Omdat metalen een positieve lading hebben, neem je het getal 3 van O₃ opgemaakt en dan oversteken Fe heeft +3 lading (als je wilt, kun je het tegenovergestelde doen en schrijven O heeft last -2). Soms geven mensen je een elektrische lading.

3. 

   Schrijf de naam van het metaal op. Je weet wel Fe is ijzer en heeft een lading van +3, dus het kan worden genoemd IJzer (III). Vergeet niet om Romeinse cijfers te gebruiken bij het schrijven van namen, en gebruik geen Romeinse cijfers bij het schrijven van chemische formules.

4. 

   Schrijf de naam van niet-metalen op. Je weet wel O is zuurstof, voeg "t" toe aan het einde en we hebben "oxide".

5. 

   Zet de eerste en tweede naam naast elkaar. Nu hebben we de naam van de compound. Fe₂O₃ = IJzer (III) oxide.

6. 

   Gebruik oude naamgevingsconventies. Bij het raadplegen van Engelse boeken kunt u oude namen tegenkomen. In de oude naamgevingsconventies gebruikte u de "-ous" en "-ic" uiteinden bij het gebruik van metalen namen in plaats van Romeinse cijfers. Als ijzermetaal een lager oxidatiegetal heeft (minder dan een eenheid van lading, ongeacht "+" of "-"), voeg dan de "-ous" staart toe. Als het een hoger oxidatiegetal heeft, voeg dan de "-ic" extensie toe. Fe heeft een lager oxidatiegetal (Fe heeft een hoger oxidatiegetal), zo noemen we het ijzerhoudend. Dus de naam van de FeO-verbinding is ijzeroxide.

7. 

   Onthoud de uitzonderingen. Er zijn twee constant geladen overgangsmetalen zink (Zn) en zilver (Ag). Dit betekent dat u geen Romeinse cijfers hoeft te gebruiken om deze elementen te benoemen. advertentie

Methode 3 van 3: Verbinding met polyatomaire ionen

1. 

   Schrijf de formule op voor polyatomaire ionen. Deze verbinding bestaat uit meer dan twee ionen. Stel dat we de volgende verbinding hebben: FeNH₄(ZO₄)₂.

2. 

   Zoek metalen ladingen. Je moet wat wiskunde doen om erachter te komen. Ten eerste ken je sulfaationen of SO₄ heeft een lading van -2, en er zijn twee ionen omdat er een 2 onder de haakjes staat. We hebben 2 x -2 = -4. Vervolgens ken je NH₄, of het ammoniumion, heeft een lading van +1. -4 bij 1 optellen geeft -3. Dat wil zeggen dat Fe-ionen een lading van +3 moeten hebben om de verbinding elektrisch neutraal te maken.

3. 

   Schrijf de naam van het metaal op. In dit geval kunt u schrijven als IJzer (III).

4. 

   Noem het niet-metalen ion. In het bovenstaande voorbeeld zijn de namen van de twee ionen respectievelijk ammonium en sulfaat, of collectief amonisunfat.

5. 

   Combineer metaalnamen en niet-metaalionen namen. Je kunt de naam van de FeNH-verbinding noemen₄(ZO₄)₂ was ijzer (III) amonisunfat. advertentie

Tweecomponentenverbindingen zijn in wezen ionische verbindingen, die elektronen winnen of verliezen, afhankelijk van de oxidatietoestand.

Advies

• Als je de naam van een verbinding hebt en de chemische formule ervan wilt schrijven (al met een Romeins cijfer), nemen we de lading van het positieve ion naar beneden om het aantal niet-metalen radicalen te krijgen. Het Romeinse cijfer is de lading van het positieve ion.