Inhoud

• Stappen
• Deel 1 van 4: Vroege symptomen herkennen
• Deel 2 van 4: Late symptomen herkennen
• Deel 3 van 4: Uw dierenarts bezoeken
• Deel 4 van 4: Het dier onderzoeken
• Tips

Katten lijden, net als andere zoogdieren, aan hartaandoeningen. Bij katten zijn deze ziekten echter moeilijk in een vroeg stadium op te sporen. Hun relatief lage mobiliteit en vermogen om bOMeestal zijn in een droom symptomen verborgen, die meer uitgesproken zijn bij dieren die een actievere levensstijl leiden. Een andere moeilijkheid is dat de symptomen van hartaandoeningen vergelijkbaar zijn met die van de luchtwegen en de longen. Daarom is het belangrijk om de gezondheid van de kat nauwlettend in de gaten te houden en wanneer de eerste symptomen van de ziekte verschijnen, onmiddellijk een dierenarts te raadplegen.

Stappen

Deel 1 van 4: Vroege symptomen herkennen

1. 1 Besteed aandacht aan het lethargische gedrag van de kat. Wanneer het voor het hart moeilijk is om met zijn functies om te gaan, wordt het dier lethargisch.
   • Dit komt omdat zelfs kleine lichamelijke activiteit, zoals lopen of traplopen, de bloedsomloop meer belast.
   • Als er onvoldoende bloedcirculatie is, zal de kat zich duizelig en zwak voelen. Daarom geeft het dier er de voorkeur aan zo min mogelijk te bewegen en fysieke activiteit te vermijden.
2. 2 Let op verhoogde ademhalingsintensiteit. Een ander teken van de hartziekte van een kat is een snelle ademhaling, zelfs als deze in rust is. Dit fenomeen wordt verhoogde ademhalingsintensiteit genoemd.
   • Als u vermoedt dat uw kat snel ademt, observeer hem dan door het aantal ademhalingen per minuut te tellen. Doe dit meerdere keren om zeker te zijn van het resultaat. Deze informatie zal nuttig zijn voor de dierenarts, aangezien veel katten, eenmaal in de onbekende omgeving van de dierenkliniek, sneller ademen, wat het moeilijk maakt om de ademhalingsfrequentie van het dier in rust correct te bepalen.
   • De normale ademhalingsfrequentie voor een kat is 20-30 ademhalingen per minuut. Meer dan 35-40 ademhalingen per minuut in rust wordt als een hoge frequentie beschouwd en een frequentie boven de 40 is een duidelijke afwijking.
   • De snelle ademhaling van een dier kan worden veroorzaakt door de ophoping van vocht in zijn longen, waardoor de efficiëntie van het zuurstofmetabolisme in het longweefsel wordt verminderd. Om voldoende zuurstof te krijgen, wordt de kat gedwongen vaker te ademen, waardoor de verminderde zuurstofuitwisseling wordt gecompenseerd.
3. 3 Kijk of uw huisdier moeite heeft met ademhalen. Een ander waarschuwingssignaal is mondademhaling of kortademigheid. Voor katten is ademen door de mond niet typisch (tenzij het dier in een staat van ernstige stress verkeert of nog niet is weggegaan na krachtig spelen).
   • De kat ademt door de mond en probeert de zuurstoftoevoer naar de longen te vergroten, wat wijst op een moeilijke zuurstofuitwisseling.
4. 4 Observeer of de kat zich in de zuurstofgebrekpositie bevindt. Als het dier zuurstof tekort komt, kan het de houding van "zuurstofgebrek" aannemen. In dit geval valt de kat met zijn buik op de grond en strekt zijn kop en nek naar voren. Tegelijkertijd plaatst ze haar ellebogen tegen de zijkanten van de borstkas en probeert ze bij elke ademhaling de borstkas zo veel mogelijk uit te zetten.
5. 5 Een slechte eetlust is ook een reden tot bezorgdheid. Veel katten met hartaandoeningen hebben een verminderde eetlust. Tijdens het slikken houdt het dier zijn adem in. Door een gebrek aan zuurstof bij hartaandoeningen zal de kat terughoudend zijn om vast te houden aan de toch al moeizame ademhaling om voedsel door te slikken.

Deel 2 van 4: Late symptomen herkennen

1. 1 Kijk of uw huisdier het bewustzijn verliest. Helaas vordert de ziekte na verloop van tijd vaak en verergeren de symptomen. Een van de late symptomen van hartaandoeningen is flauwvallen. Een kat kan flauwvallen op momenten dat de bloedcirculatie te zwak wordt om de hersenen van voldoende zuurstof te voorzien.
2. 2 Controleer op tekenen van vochtophoping in de buikholte. Een ander laat symptoom van hartziekte is de ophoping van vocht in de buik, veroorzaakt door veranderingen in de bloedvaten en lekkage van bloed in de holte tussen de inwendige organen.
3. 3 Verlamming van de achterpoten is ook mogelijk. Een ander laat symptoom van hartaandoeningen is verlamming van de achterpoten.
   • In vergevorderde stadia van hartaandoeningen kunnen zich bloedstolsels vormen waar de hoofdslagader zich in tweeën splitst nabij de achterpoten.
   • Deze stolsels verstoren de normale bloedcirculatie in de achterpoten, waardoor ze verlamd raken.

Deel 3 van 4: Uw dierenarts bezoeken

1. 1 Breng uw huisdier voor controle naar uw dierenarts. Als u een van de bovenstaande symptomen ervaart, ga dan naar uw dierenarts. Tijdens het onderzoek zal de arts met een stethoscoop naar het hart van het dier luisteren en op basis van de resultaten van het vooronderzoek de nodige tests voorschrijven.
2. 2 De ademhaling van een dier observeren. Om de ernst van de ziekte te beoordelen, kan uw dierenarts de ademhaling van uw kat observeren terwijl deze rustig in een mand of doos ligt.
   • Dit zal helpen om de ademhaling van het dier in de meest ontspannen toestand te beoordelen voordat het tijdens het lichamelijk onderzoek wordt gestrest.
   • De arts berekent de ademhalingsfrequentie en bepaalt de moeilijkheidsgraad van ademhalen.
3. 3 Tekenen van abnormale ademhaling. In de regel is het moeilijk om de beweging van de borstkas van een gezond dier te detecteren tijdens het ademen. Bij kortademigheid (veroorzaakt door hart- of longproblemen) zet de borstkas van de kat duidelijk uit en trekt hij merkbaar samen en zijn bewegingen zijn gemakkelijk te zien.
   • Een ander teken van kortademigheid is een merkbare verhoging en verlaging van de buik van de kat bij elke inademing en uitademing. Dit type ademhaling wordt "buikademhaling" genoemd en geeft aan dat het dier probeert de hoeveelheid lucht die de longen binnenkomt te vergroten.
   • Opgemerkt moet worden dat katten zelden hoesten als gevolg van hartaandoeningen, in tegenstelling tot honden, waar hoesten een veel voorkomend symptoom van hartaandoeningen is. Dit komt omdat er minder receptoren in de luchtwegen van katten zijn die het hoesten veroorzaken als er zuurstofgebrek is.
4. 4 Vertel uw dierenarts over de geschiedenis van hartgeruis die eerder bij uw kat is gediagnosticeerd. De arts zal willen weten of uw huisdier eerder een hartruis heeft gehad.
   • De aanwezigheid van een hartgeruis op jonge leeftijd duidt op een aangeboren hartafwijking die zich in de loop van de tijd kan ontwikkelen.
   • De afwezigheid van hartgeruis op jonge leeftijd betekent echter niet dat ze in de toekomst niet kunnen verschijnen.Als uw kat hart- en ademhalingsproblemen heeft, is het belangrijk om naar de hartslag te luisteren en te kijken of er een geruis in zit.
5. 5 Laat de dierenarts naar je hartruis luisteren. De arts luistert naar het hart van het dier en bepaalt of er geluiden zijn, hoe intens deze zijn en controleert de hartslag en hartslag.
   • De meeste katten met een hartaandoening hebben hartgeruis. Ze worden veroorzaakt door turbulente bloedstroom in de hartkamers. Hartpathologieën zoals verdikking van de klepbladen of verdikking van de wanden leiden tot het optreden van een hartgeruis.
   • Hoewel hartaandoeningen vaak hartgeruis veroorzaken, is het tegenovergestelde niet altijd waar, wat betekent dat als een kat hartgeruis heeft, dit niet noodzakelijkerwijs betekent dat hij een hartaandoening heeft. Veel geruis is "ongevaarlijk" en wordt niet geassocieerd met ernstige problemen met de bloedsomloop.
6. 6 Vraag uw arts naar uw hartslag. Aan de frequentie van hartcontracties kan men beoordelen of het werk moeilijk is. De normale frequentie voor katten is ongeveer 120-140 slagen per minuut.
   • Een vergissing is echter mogelijk, omdat het hart van de kat vaker klopt onder stress. De meeste dierenartsen gaan ervan uit dat, in een klinische setting, de hartslag binnen het normale bereik ligt als deze niet hoger is dan ongeveer 180 slagen per minuut. BOGrotere waarden worden als abnormaal beschouwd. Dit is belangrijk omdat een ziek hart een lager slagvolume heeft (het pompt bij elke slag minder bloed rond dan een gezond hart).
   • Om de bloeddruk te compenseren en op het juiste niveau te houden, wordt het hart gedwongen om vaker te kloppen (meer slagen met minder schokdruk zorgen ervoor dat de bloedcirculatie op peil blijft).
7. 7 Vraag uw dierenarts naar de hartslag van uw kat. Onregelmatige hartslagen geven aan dat het hart niet goed werkt. Een gezonde hartslag heeft twee kenmerken.
   • Ten eerste treden hartslagen op met regelmatige tussenpozen. Ten tweede heeft de kat "sinusaritmie". Dit concept betekent de normale versnelling en vertraging van de hartslag, synchroon met het in- en uitademen van het dier.
   • Een abnormaal hartritme wordt gekenmerkt door een onregelmatigheid. Dit ritme kan bestaan ​​uit een reeks normale slagen gevolgd door onregelmatige hartslagen. Dit gebeurt wanneer de hartspier is beschadigd en het littekenweefsel interageert met elektrische signalen in de hartwand, waardoor de intervallen tussen de contracties worden beïnvloed.
8. 8 Laat uw dierenarts de kleur van de slijmvliezen van uw huisdier controleren. Het tandvlees van een gezonde kat moet net zo roze zijn als dat van jou. De arts moet het tandvlees onderzoeken, waarvan de kleur kan duiden op problemen met de bloedsomloop.
   • Bij een slecht hart en onvoldoende bloedcirculatie wordt het tandvlees bleek en soms zelfs wit. Dit symptoom duidt echter niet ondubbelzinnig op een ziek hart, omdat het tandvlees ook bleek kan worden bij bloedarmoede of tandvleesaandoeningen zelf.
9. 9 Kijk hoe uw dierenarts controleert op uitzetting van de halsader. Sommige manipulaties van de dokter kunnen er nogal vreemd uitzien: hij kan bijvoorbeeld de vacht op de nek van een kat bevochtigen met ontsmettingsalcohol. Dit wordt gedaan om de omtrek van de halsaderen te onthullen waardoor het bloed naar het hart terugkeert.
   • De halsaderen lopen door de nek en als het hart wordt belemmerd, verzamelt zich bloed in hen, waardoor ze opzwellen.

Deel 4 van 4: Het dier onderzoeken

1. 1 Houd er rekening mee dat aanvullende tests meestal nodig zijn voor een nauwkeurige diagnose. Een dergelijk onderzoek zal hoogstwaarschijnlijk nodig zijn om het aanvankelijke vermoeden van hartaandoeningen te bevestigen, om de oorzaken van de ziekte en de ernst ervan te achterhalen.
   • Bij het diagnosticeren van hartgeruis bij katten worden meestal een speciale bloedtest (BNP-test), thoraxfoto en echocardiografie gebruikt.
2. 2 De dierenarts kan een BNP-test bestellen. Deze bloedtest is bedoeld om de hoeveelheid "biologische hartmarkers" in het bloed te meten. Cardiale biomarkers zijn eiwitten die worden uitgescheiden door zieke cellen in de hartspier.
   • De resultaten van de analyse zijn onderverdeeld in drie groepen: een lage concentratie geeft aan dat de klinische symptomen niet worden veroorzaakt door hartaandoeningen; een normaal niveau betekent dat hartaandoeningen mogelijk maar onwaarschijnlijk zijn; hoge concentratie duidt op ernstige schade aan de hartspier van het dier.
   • De BNP-test wordt gebruikt om een ​​variant van hartziekte uit te sluiten (in het geval van een lage biomarker), en ook om het behandelingsverloop bij katten met hartziekte te volgen (bij succesvolle behandeling zou het aanvankelijk hoge niveau moeten dalen).
3. 3 Uw dierenarts kan een thoraxfoto van het dier bestellen. Foto's worden in twee richtingen genomen - van bovenaf en vanaf de zijkant. Hiermee kunt u de grootte en vorm van het hart beoordelen.
   • Soms laten röntgenfoto's geen definitieve conclusies toe, omdat bij een van de veelvoorkomende hartaandoeningen bij katten, hypertrofische cardiomyopathie, de hartspier in het midden van het orgaan verdikt. Omdat je met röntgenfoto's alleen de buitenste omtrek van het hart kunt zien, en niet wat erin zit, is deze ziekte moeilijk te detecteren met een enkele röntgenfoto.
   • Röntgenstralen zijn echter nuttig voor het bepalen van de routes van de bloedstroom in de longen en het detecteren van longoedeem, wat kan wijzen op hartaandoeningen, en voor het detecteren van aandoeningen zoals astma of longtumoren bij een kat.
4. 4 Laat uw dierenarts een echocardiogram maken. Deze test is standaard bij de detectie en diagnose van hartaandoeningen bij katten. Hiermee kunt u het beeld van de hartkamers, de dynamiek van hartcontracties, de bloedstroom in het hart observeren en ook de toestand van de hartkleppen controleren.
   • Echografie kan ook een probleem detecteren als de ophoping van vocht in de hartzak, die niet wordt gedetecteerd door röntgenfoto's.
   • Met behulp van echocardiografie kan uw arts ook de grootte van uw hartkamers bepalen. Dit stelt u op zijn beurt in staat om het werk van het hart te berekenen en te onthullen of het normaal is.
5. 5 Met behulp van echografie zal uw dierenarts veel belangrijke parameters bepalen, waaronder de volgende:
   • Wanddikte linkerventrikel... Bij hypertrofische cardiomyopathie neemt de wanddikte van de linker hartkamer aanzienlijk toe, wat leidt tot een afname van het met bloed gevulde volume.
   • Linker ventrikel, aorta proportie... Met behulp van een echografiekaart kan de arts de breedte van de linker hartkamer meten, de hoofdkamer van waaruit het bloed zijn reis door het lichaam begint. Ook wordt de breedte van de aorta bepaald, waarna de verhouding tussen deze twee waarden wordt berekend. Het resultaat van de berekening laat zien of het linkerventrikel verwijd is. Deze parameter is belangrijk omdat bij sommige hartaandoeningen de hartspier verzwakt en slap wordt, wat resulteert in een verhoogde bloeddruk in het hart, die de wanden van het ventrikel uitrekt en verzwakt.
   • Contractiliteit meten... Dit is een andere nuttige parameter die wordt berekend op basis van de resultaten van een echografisch onderzoek. De breedte van het ventrikel wordt gemeten in een volledig ontspannen en maximaal gecomprimeerde positie. Als resultaat wordt de procentuele verhouding tussen deze waarden bepaald, die wordt vergeleken met de tabelwaarden die overeenkomen met de norm. Afwijkingen van de tabelwaarden, zowel in de kleinere als in de grotere richtingen, duiden op een hartziekte.

Tips

• Symptomen zoals zware of snelle ademhaling, verminderde eetlust, zwakte duiden op hart- of longproblemen. Om de exacte reden te achterhalen, moet de dierenarts het dier onderzoeken en na een algemeen onderzoek is waarschijnlijk een verder, grondiger onderzoek nodig.