Inhoud

• Stappen
• Deel 1 van 3: Vaginisme identificeren
• Deel 2 van 3: De oorzaken van vaginisme begrijpen
• Deel 3 van 3: Vaginisme behandelen
• Tips

Vaginisme is een soort vrouwelijke seksuele disfunctie waarbij de spieren in de vagina onwillekeurig samentrekken, meestal tijdens een poging tot geslachtsgemeenschap, wat ongemak of pijn veroorzaakt. Vaginisme verstoort niet alleen een normaal seksleven, maar voorkomt ook dat vrouwen tampons inbrengen of gynaecologische onderzoeken ondergaan. De oorzaken van vaginisme kunnen verschillend zijn en moeten voor behandeling worden geïdentificeerd. Hoewel deze aandoening frustrerend, ongemakkelijk en gespannen kan zijn, is deze volledig te behandelen.

Stappen

Deel 1 van 3: Vaginisme identificeren

1. 1 Neem pijnlijke seks serieus. Het eerste en meest verontrustende symptoom van vaginisme is pijn tijdens een poging tot geslachtsgemeenschap. Gevoelens kunnen van vrouw tot vrouw verschillen - het kan een branderig gevoel, tintelend gevoel, spanning, tranen zijn of alsof de partner "een barrière raakt". Vaak zijn de pijn en onwillekeurige spiersamentrekkingen zo hevig dat je moet stoppen met vrijen.
   • Veel vrouwen vinden dit probleem de eerste keer dat ze proberen seks te hebben. Dit wordt primair vaginisme genoemd.
   • Andere vrouwen ontwikkelen tijdens hun leven vaginisme - dit wordt secundair vaginisme genoemd.Daarom moet u dit belangrijke symptoom niet negeren alleen omdat u in het verleden een pijnvrije seksuele relatie heeft gehad.
2. 2 Zoek naar andere vaginale penetratieproblemen. Naast pijn tijdens geslachtsgemeenschap, kunnen vrouwen met vaginisme problemen hebben met andere soorten penetratie, waaronder het inbrengen van tampons en gynaecologische onderzoeken. Andere tekens zijn ook:
   • niet-consumeerbaar huwelijk;
   • aanhoudend seksueel ongemak na de bevalling, candidiasis, urineweginfecties, SOA's, interstitiële cystitis, hysterectomie, kanker en chirurgie, verkrachting of menopauze;
   • pijn tijdens geslachtsgemeenschap van onbekende oorsprong;
   • stoppen met ademen tijdens een poging tot geslachtsgemeenschap;
3. 3 Zoek naar andere spierkrampen.Vaginale spiersamentrekkingen en spasmen zijn een kenmerk van vaginisme, maar sommige vrouwen ervaren ook krampen in de benen of onderrug. Deze spasmen komen het vaakst voor tijdens een poging tot geslachtsgemeenschap.
4. 4 Overweeg of u seks vermijdt. Veel vrouwen met vaginisme vermijden situaties die tot seks kunnen leiden. Als je seksuele activiteit of romantische relaties vermijdt omdat je bang bent voor pijn en je ongemakkelijk voelt met je symptomen, dan is het de moeite waard om medische hulp in te roepen.
   • Onthoud dat je seks vermijdt buiten je schuld, maar omdat je lichaam seks onvrijwillig associeert met pijn.
5. 5 Raadpleeg uw arts. Maak een afspraak met uw arts of gynaecoloog om vaginisme te bespreken. Wees duidelijk over de omvang en ernst van uw symptomen.
6. 6 Elimineer andere mogelijke schendingen. Uw arts moet een bekkenonderzoek uitvoeren en aandacht besteden aan eventuele ongemakken of vaginale samentrekkingen die kunnen optreden. Bovendien zal hij of zij waarschijnlijk aanvullende tests aanbevelen om andere mogelijke oorzaken van uw symptomen uit te sluiten.
   • Vaginisme kan worden veroorzaakt door duidelijke lichamelijke oorzaken, zoals infecties, trauma of overgevoelige zenuwen in het vaginale gebied (opgewekte vulvodynie).
7. 7 Het is absoluut noodzakelijk dat de juiste diagnose wordt gesteld. Als alle andere mogelijke oorzaken van uw symptomen zijn uitgesloten, kan uw arts u diagnosticeren met primair vaginisme of secundair vaginisme. Bovendien kan de arts de stoornis als algemeen omschrijven als de symptomen zich voordoen in alle toedieningssituaties, of als situationeel als de symptomen zich alleen in bepaalde situaties voordoen (bijvoorbeeld tijdens een poging tot seks).
   • Helaas worden vrouwelijke seksualiteit en seksuele disfunctie niet volledig begrepen. U kunt verpleegkundigen tegenkomen die uw symptomen negeren of u niet kunnen helpen. In dit geval moet u mogelijk volhardend zijn om de diagnose en behandeling te krijgen. Als uw arts u niet helpt, raadpleeg dan een andere arts, bij voorkeur een arts met ervaring in de behandeling van vaginisme en andere vormen van seksuele disfunctie bij vrouwen.
   • Andere mogelijke diagnoses zijn apareunie, een algemene term voor het onvermogen om geslachtsgemeenschap te hebben (met name vaginisme is een van de typen) en dyspareunie, pijn tijdens geslachtsgemeenschap.
   • Deze diagnoses helpen de behandeling vooruit te helpen door het mogelijk te maken om de juiste specialisten te zien.

Deel 2 van 3: De oorzaken van vaginisme begrijpen

1. 1 Houd er rekening mee dat angst vaak wordt geassocieerd met vaginisme. Veel vrouwen met vaginisme merken misschien dat hun symptomen verband houden met stress, angst en angst. Deze oorzaken kunnen diepgeworteld zijn, of ze kunnen eenvoudig verband houden met uw huidige levensstandaard, zoals gebrek aan slaap en de stress die gepaard gaat met overwerk op het werk.
2. 2 Identificeer onderliggende overtuigingen over seks en seksualiteit. Vrouwen met vaginisme hebben meer kans om negatief te denken over seks en seksualiteit.Deze gevoelens kunnen geworteld zijn in de kindertijd, of ze kunnen in verband worden gebracht met een traumatische gebeurtenis.
   • Als latente negatieve overtuigingen over seks uit de vroege kinderjaren komen, dan kan een ander potentieel onderdeel van vaginisme een gebrek aan goede seksuele voorlichting zijn.
3. 3 Word je bewust van de rol van ervaringen uit het verleden. Het bleek dat vrouwen met vaginisme twee keer zoveel kans hadden op een traumatische seksuele gebeurtenis in de kindertijd. Dit kunnen verwondingen van verschillende ernst zijn, waaronder:
   • seksuele intimidatie door een vriend;
   • seksueel misbruik;
   • bekkenletsel;
   • geweld in familie;
   • extreem negatieve vroege seksuele ervaring met een consensuele partner.
4. 4 Houd er rekening mee dat relatieproblemen hieraan kunnen hebben bijgedragen. Als u secundair en situationeel vaginisme heeft, kunnen problemen met een seksuele of romantische partner de oorzaak zijn. Deze problemen kunnen zijn: gebrek aan vertrouwen, bindingsangst, angst om te kwetsbaar te worden of open te staan ​​voor pijn en frustratie.
5. 5 Begrijp dat medische aandoeningen een rol kunnen spelen. Een verscheidenheid aan aandoeningen kan de symptomen van vaginisme veroorzaken of verergeren. Dit is waarschijnlijker als vaginisme optreedt na een periode van normaal seksueel functioneren. Mogelijke medische aandoeningen die kunnen bijdragen aan vaginisme:
   • urineweginfecties en andere urineproblemen;
   • seksueel overdraagbare infecties;
   • kanker van de geslachts- of voortplantingsorganen;
   • endometriose;
   • ontstekingsziekten van de bekkenorganen;
   • vulvodynie of vestibulodynie.
     • Medische procedures waarbij de vrouwelijke voortplantingsorganen betrokken zijn, zoals het verwijderen van de baarmoeder, kunnen ook leiden tot vaginisme.
6. 6 Wees je bewust van de mogelijke rol van de reproductieve perioden. Voor veel vrouwen wordt het begin van secundair vaginisme geassocieerd met de bevalling. Dit geldt vooral als de bevalling moeilijk was of als genitale verwondingen als gevolg van de bevalling zijn ontstaan. Bij sommige vrouwen heeft zich vaginisme ontwikkeld als gevolg van hormonale veranderingen en vaginale droogheid, meestal optredend tijdens de menopauze.
   • Secundair vaginisme kan ook optreden als gevolg van angst om kinderen te krijgen of te moeten bevallen.
7. 7 Accepteer de mogelijkheid dat er geen aanwijsbare redenen zijn. Sommige vrouwen zullen nooit weten waarom ze vaginisme hebben gekregen. Ze hebben geen zichtbare of verborgen oorzaken van vaginisme.
   • Sommige onderzoeken suggereren zelfs dat de symptomen van vaginisme deel uitmaken van algemene afweermechanismen die worden geactiveerd in bedreigende situaties. Dit suggereert dat het niet altijd als primair seksuele disfunctie hoeft te worden beschouwd.

Deel 3 van 3: Vaginisme behandelen

1. 1 Probeer begeleiding. Of je vaginisme nu te wijten is aan emotionele of psychologische problemen, een therapeut kan je helpen. Dit komt omdat het bewustzijn van de aandoening zelf vaak angst en angst veroorzaakt vóór de geslachtsgemeenschap, waardoor een vicieuze cirkel ontstaat die de symptomen alleen maar verergert. Depressie, gevoelens van isolement en een laag zelfbeeld zijn ook veelvoorkomende tekenen van seksuele disfunctie.
   • De resultaten van de behandeling zijn veel positiever wanneer de vrouw en haar seksuele partner gemotiveerd zijn, samenwerken en vastbesloten zijn om relatieconflicten te verminderen. Een psychologische beoordeling van het paar is dus een uitstekend startpunt voor de behandeling.
   • Als vaginisme in het verleden is geassocieerd met een angststoornis of seksueel trauma, kan een therapeut je helpen om met deze problemen om te gaan, zodat je verder kunt.
   • Eén type psychotherapie, cognitieve gedragstherapie, kan voor sommige vrouwen bijzonder nuttig zijn.Dit type psychotherapie richt zich op de relatie tussen gedachten en gedrag, en een cognitief-gedragstherapeut kan u helpen uw gedachten en gedrag over het vermijden van seks te veranderen. ...
2. 2 Vraag naar exposure-therapie. Eén type behandeling voor vaginisme wordt blootstellingstherapie of 'onderdompeling' genoemd, waarbij de penetratie geleidelijk ongevoelig wordt gemaakt. De hulp van de therapeut bij penetratie is een effectieve behandeling, zelfs als de vrouw haar hele leven met vaginisme heeft geleefd. Impacttechnieken worden meestal geassocieerd met vaginale penetratieoefeningen met dilatatoren.
   • Dezelfde methode wordt gebruikt voor zelfgenezing met de hulp van een adviseur die zou helpen verder te gaan zonder het vertrouwen in succes te verliezen.
3. 3 Zoek een fysiotherapeut. Vraag uw arts om u door te verwijzen naar een fysiotherapeut die ervaring heeft met vaginisme en andere vormen van seksuele disfunctie bij vrouwen. Omdat de bekkenbodemspieren een belangrijke rol spelen bij het ontstaan ​​van vaginismesymptomen, is fysiotherapie een van de beste behandelingen. Een fysiotherapeut kan:
   • leer je ademhalings- en ontspanningstechnieken
   • u helpen bij het samentrekken van de bekkenbodemspieren door ze te leren beheersen
4. 4 Doe Kegel-oefeningen. De Kegel-oefening is ontworpen om je bekkenbodemspieren te helpen beheersen. Om de Kegel-oefening te doen, knijp je in de spieren die je gebruikt om de urinestroom te stoppen, houd je ze een paar seconden vast en ontspan je dan. Probeer ongeveer 20 weeën per keer te doen, zo vaak als je kunt gedurende de dag.
   • Sommige artsen raden aan om de Kegel-oefening te doen met een vinger in de vagina (er kunnen maximaal drie vingers worden gebruikt). Met de vinger kunt u de samentrekkende spieren voelen voor een betere controle.
5. 5 Overweeg het gebruik van vaginale dilatatoren. Uw arts kan aanbevelen om vaginale dilatatoren thuis te gebruiken. Dit zijn taps toelopende instrumenten die in de vagina worden geplaatst. Ze worden geleidelijk groter, waardoor de vaginale spieren zich kunnen uitrekken en wennen aan penetratie.
   • Om te beginnen, duw alsof je een stoelgang hebt. Het helpt om de vagina te vergroten. Breng vervolgens uw vingers (nog zonder dilatator) in de vagina terwijl u blijft duwen of duwen.
   • Als je de extenders gaat gebruiken, laat ze dan 10-15 minuten intrekken. De vaginale spieren zullen wennen aan de druk.
   • Als u een echtgenoot of partner heeft, kunt u hen vragen u te helpen bij het inbrengen van dilatatoren.
6. 6 Begin geleidelijk aan geslachtsgemeenschap. Vrouwen met vaginisme moeten geduld hebben en verschillende behandelingsopties proberen voordat ze seks hebben. Als u meteen seksueel actief probeert te worden, kunt u pijn of ongemak ervaren, waardoor u zich afstemt op pijn en angst en vaginisme verergert. Het is heel belangrijk dat je partner je steunt.
   • Wanneer je seks probeert te hebben, begin dan heel langzaam, gebruik veel glijmiddel en experimenteer om de meest comfortabele houdingen te vinden.
   • Artsen adviseren vrouwen over het algemeen om, wanneer ze stoppen met het gebruik van vaginale dilatatoren, het penetrerende object vast te houden door een deel of alles in de vagina te plaatsen. Dit geldt evenzeer voor penissen, dildo's en vibrators.

Tips

• Sommige vrouwen zijn zo beschaamd en schamen zich voor hun toestand dat ze geen medische hulp zoeken. Als je deze gevoelens ervaart, onthoud dan dat vaginisme niet jouw schuld is en dat deze aandoening te behandelen is. Zoek een sympathieke therapeut en een goede therapeut die je kunnen helpen een normaal seksleven te vinden.
• Sommige artsen en websites kunnen medicijnen aanbevelen, waaronder lokale anesthetica, om vaginisme te behandelen.Over het algemeen is dit echter geen goed idee: lokale anesthetica verminderen de pijn, maar lossen het probleem zelf niet op, en het kan zelfs nog moeilijker voor u zijn om met de aandoening om te gaan.