Hoe om te gaan met een nerveuze tic

Video: Omgaan met zenuwen bij een presentatie

Inhoud

Stappen
Methode 1 van 2: Wat te doen met een nerveuze tic
Methode 2 van 2: Het syndroom van Gilles de la Tourette onderscheiden van voorbijgaande tic
Tips
Aanvullende artikelen

Een nerveuze tic is een onwillekeurige repetitieve spiertrekking die de persoon niet kan beheersen of moeite heeft om te beheersen. Typisch treedt een ticstoornis op in het hoofd, het gezicht, de nek en/of de ledematen. Nerveuze tics komen vaak voor in de kindertijd, en het kind kan worden gediagnosticeerd met het syndroom van Gilles de la Tourette of een voorbijgaande tic (het hangt allemaal af van de mate van manifestatie en hoe lang de symptomen aanhouden). De exacte oorzaken van tics zijn onbekend, maar meestal worden ze veroorzaakt door nerveuze spanning, angst of het gevolg van het nemen van bepaalde medicijnen. Vooral tijdens de kindertijd is het belangrijk om te leren omgaan met nerveuze tics. Dit vergroot de kans dat het minder zal worden of verdwijnen met de leeftijd.

Stappen

Methode 1 van 2: Wat te doen met een nerveuze tic

1 Wees geduldig en denk niet aan het ergste. Als u merkt dat uw kind of familielid een teek heeft, ga er dan niet vanuit dat dit altijd het geval zal zijn. Wees geduldig en ondersteun de persoon. Probeer erachter te komen of stress thuis, op het werk of op school tics kan veroorzaken. Meestal verdwijnen tics in de kindertijd binnen een paar maanden. Het is echter onwaarschijnlijk dat de teek die op volwassen leeftijd verscheen, vanzelf verdwijnt.
- Als de tic van een volwassene een jaar aanhoudt, is de kans groot dat hij of zij het syndroom van Gilles de la Tourette heeft, maar zelfs dan is het waarschijnlijk dat deze zal verdwijnen of verzwakken.
- Emotionele, psychologische en fysieke stressoren kunnen de oorzaak zijn van neurotische aandoeningen.Observeer het gedrag van uw kind om te begrijpen wat stress kan veroorzaken en hoe u met deze factoren kunt omgaan.
2 Laat je niet ontmoedigen door de diagnose. Er zijn geen tests en onderzoeken om een zenuwtic te diagnosticeren, dus meestal blijft de oorzaak onbekend. Wees niet ontmoedigd of maak je niet al te veel zorgen over de tic van de baby, want bij baby's duurt het meestal 2-3 maanden. Bestudeer de informatie op internet (vertrouw alleen betrouwbare bronnen) om de ziekte beter te begrijpen en hoe vaak deze bij kinderen voorkomt.
- Een arts kan de oorzaak vaststellen van een ernstige aandoening die zich uit in een nerveuze tic. Dergelijke aandoeningen omvatten aandachtstekortstoornis, onwillekeurige bewegingen als gevolg van neurologische aandoeningen (clonische spierspasmen), obsessief-compulsieve stoornis en epilepsie.
3 Negeer de teek. Artsen en psychotherapeuten raden aan dat vrienden en familie van de persoon met tics in het begin geen aandacht schenken aan onwillekeurige bewegingen. Overmatige focus, vooral als het negatief is en grof taalgebruik omvat, kan stress en spiertrekkingen verhogen. Het is moeilijk om iets te vinden tussen interesse in een probleem en overdreven aandacht die het probleem versterkt.
- Imiteer de persoon niet - dit zal hem ongerust en beschaamd maken.
- Als de teek niet binnen een paar weken weggaat, vraag dan aan de persoon wat hem dwarszit. Herhaalde bewegingen, waaronder strekken van de neus en hoesten, kunnen een teken zijn van allergieën, chronische infecties of andere medische aandoeningen.
- De beslissing om een behandeling te zoeken moet het resultaat zijn van het ongemak dat de persoon van streek maakt, niet de schaamte.
4 Probeer een therapeut te zien. Als de tic communicatieproblemen veroorzaakt op school of op het werk, kan de persoon de hulp van een therapeut nodig hebben. Meestal gebruiken specialisten de methode van cognitieve gedragstherapie. De persoon moet worden vergezeld door een naast familielid of vriend om hen kalm te houden. Meestal zijn er meerdere sessies nodig.
- Cognitieve gedragstherapie (CGT) omvat een systeem voor het opnieuw opbouwen van vaardigheden dat identificeert wanneer tics of repetitief gedrag optreden en de patiënt helpt om met deze manifestaties om te gaan. Een teek wordt beschouwd als een onvrijwillige handeling, maar kan een tijdje onderdrukt worden. Helaas leidt dit vaak tot ongemak en ongemak.
- De therapeut praat met de patiënt en stelt hem vragen. Dit helpt bij het aanpakken van de gedragsproblemen die aanwezig zijn bij aandachtstekortstoornis en obsessief-compulsieve stoornis.
- Depressie en angst komen ook vaak voor bij mensen met tics.
- Meestal is het onmogelijk om volledig van een nerveuze tic af te komen met behulp van psychotherapie, maar behandeling kan de manifestaties verzwakken.
5 Vraag uw arts naar medicijnen. Er zijn speciale medicijnen die de manifestatie van tics kunnen beïnvloeden en andere gedragsproblemen kunnen aanpakken, maar het hangt allemaal af van of de tic permanent of tijdelijk is, en van de leeftijd van de patiënt. Voor kinderen met tijdelijke tics zijn medicijnen niet geïndiceerd - ze worden alleen voorgeschreven aan mensen die al lange tijd het syndroom van Gilles de la Tourette hebben. Psychotrope medicijnen kunnen symptomen en gedrag beïnvloeden, maar ze veroorzaken vaak ernstige bijwerkingen, dus bespreek eerst de voor- en nadelen met uw arts.
- Geneesmiddelen die de productie van dopamine in de hersenen blokkeren, zijn onder meer flufenazine, haloperidol en pimozide. Vreemd genoeg is een bijwerking van deze medicijnen onwillekeurige repetitieve tics.
- Met behulp van een Botox-injectie kunt u spierweefsel "bevriezen". Hiermee kunt u gelokaliseerde milde tot matige gezichts- of nektics bestrijden.
- ADHD-medicatie (aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit), waaronder methylfenidaat en dextroamfetamine, kunnen zenuwtics verminderen, maar ze kunnen ze ook vergroten.
- Adrenerge remmers (clonidine, guanfacine) helpen kinderen hun lichaamsimpulsen onder controle te houden en woede te bestrijden.
- Anticonvulsiva (zoals topiramaat), die worden voorgeschreven voor epilepsie, kunnen de tics van Gilles de la Tourette helpen verlichten.
- Helaas is er geen garantie dat de medicijnen in staat zullen zijn om van tics af te komen. Om de kans op het ontwikkelen van bijwerkingen te verkleinen, begint u met kleine doseringen en verhoogt u deze geleidelijk totdat de bijwerkingen beginnen te verschijnen. Stop dan met het innemen of verlaag de dosering.

Methode 2 van 2: Het syndroom van Gilles de la Tourette onderscheiden van voorbijgaande tic

1 Denk aan leeftijd en geslacht. Nerveuze tics, die worden veroorzaakt door het syndroom van Gilles de la Tourette, treden meestal op tussen de leeftijd van 2-15 jaar, meestal op de leeftijd van 6 jaar. Het syndroom van Gilles de la Tourette kan aanhouden tot in de volwassenheid, maar begint zich in de kindertijd te manifesteren. Voorbijgaande tic verschijnt ook vóór de leeftijd van 18 jaar, meestal op de leeftijd van 5-6, maar verdwijnt meestal binnen een jaar.
- De leeftijd van manifestatie van de twee ziekten is vergelijkbaar, maar het syndroom van Gilles de la Tourette manifesteert zich vaker op een jongere leeftijd als gevolg van genetische predeterminatie.
- Nerveuze tics, die voor het eerst optreden op volwassen leeftijd, vallen meestal niet onder de definitie van het syndroom van Gilles de la Tourette of transitieve tic. Deze twee diagnoses worden alleen in de kindertijd gesteld.
- Jongens ontwikkelen het syndroom van Gilles de la Tourette en transitieve tic 3-4 keer vaker dan meisjes, maar meisjes vertonen vaker veel andere gedrags- en psychologische afwijkingen.
- Het syndroom van Gilles de la Tourette is erfelijk. Meestal worden gevallen van deze ziekte verklaard door genetica.
2 Analyseer hoe lang een teek blijft bestaan. De duur van de teek is een belangrijke factor bij het onderscheiden van ziekten. De diagnose transitieve tic wordt gesteld als de tic minimaal 4 weken aanhoudt en dagelijks wordt herhaald, maar niet langer dan een jaar. De diagnose syndroom van Gilles de la Tourette wordt gesteld als de tic langer dan een jaar heeft geduurd. Om deze reden moet u voor een juiste diagnose minimaal een jaar wachten.
- Meestal verdwijnt een transitieve teek binnen een paar weken of maanden.
- Als de tic langer dan een jaar aanhoudt, wordt deze als chronisch beschouwd totdat er voldoende tijd is verstreken om de diagnose van het syndroom van Gilles de la Tourette te stellen.
- Transitieve tics komen vaker voor dan het syndroom van Gilles de la Tourette. Transitieve tic ontwikkelt zich bij 10% van de kinderen en het syndroom van Gilles de la Tourette - bij 1%.
- Het syndroom van Gilles de la Tourette in de algemene bevolking treft gewoonlijk 3-5 personen per 10.000 personen.
3 Let op de aard van de teek. Om bij een kind of volwassene de diagnose van het syndroom van Gilles de la Tourette te krijgen, moeten ze ten minste twee motorische tics en één vocale tic tegelijk hebben en moeten ze minstens een jaar aanhouden. Veelvoorkomende motorische tics zijn onder meer vaak knipperen, neustrekkingen, grimassen, smakkende lippen, hoofddraaien en schouderophalen. Geluiden zijn onder meer grommen, hoesten en het uitschreeuwen van woorden of hele zinnen. Een kind met het syndroom van Gilles de la Tourette kan veel tics tegelijk hebben.
- Kinderen met transitieve tics hebben meestal maar één motorische (trillende) of vocale tic. Combinaties zijn uiterst zeldzaam.
- Als uw kind of familielid een tic heeft, is het waarschijnlijk dat de tic transitief is en snel zal verdwijnen (binnen een paar weken of maanden).
- Als een persoon woorden of zinsdelen herhaalt, wordt dit als een moeilijke vorm van vocale tics beschouwd.
4 Let op de intensiteit van de teek. Het syndroom van Gilles de la Tourette kan matig tot ernstig zijn. Meestal zijn de symptomen van deze aandoening spiertrekkingen en geluiden, maar ze kunnen ook moeilijke bewegingen omvatten. Bij complexe tics kunnen sommige bewegingen gepaard gaan met andere - iemand schudt bijvoorbeeld zijn hoofd en steekt tegelijkertijd zijn tong uit. Kinderen of volwassenen met transitieve tics kunnen complexe bewegingen hebben, maar dit komt veel minder vaak voor.
- De eerste symptomen van beide ziekten zijn tics in het gezicht: snel knipperen (met één oog of beide), optrekken van de wenkbrauwen, trillen van de neus, het naar voren bewegen van de lippen, grimassen en het uitsteken van de tong.
- Aanvankelijke tics worden vaak aangevuld of vervangen door abrupte bewegingen van de nek, romp of ledematen. Een teek in de nek zorgt er meestal voor dat het hoofd scherp naar één kant trekt.
- Spiertrekkingen komen in beide gevallen meestal herhaaldelijk gedurende de dag terug (vaak in aanvallen), bijna dagelijks. Soms zijn er pauzes die enkele uren duren. Epileptische aanvallen gebeuren niet tijdens de slaap.
- Nerveuze tics zijn vaak vergelijkbaar met het gedrag van een persoon wanneer ze nerveus zijn (vandaar de naam). Het kan erger worden tijdens stress of angst en afnemen tijdens momenten van rust.
5 Zoek naar andere aandoeningen die verband kunnen houden met tics. Tic gaat vaak gepaard met ziekten zoals aandachtstekortstoornis met hyperactiviteit (ADHD), obsessief-compulsieve stoornis (OCS), autisme en/of depressie. Ernstige lees-, schrijf- en/of rekenproblemen zijn ook risicofactoren.
- Obsessief-compulsieve stoornis wordt gekenmerkt door obsessieve gedachten en angst, evenals repetitieve handelingen. Omdat een persoon zich bijvoorbeeld zorgen maakt over ziektekiemen of vuil, wast hij overdag constant zijn handen.
- Ongeveer 86% van de kinderen met het syndroom van Gilles de la Tourette heeft ten minste één andere mentale, gedrags- of ontwikkelingsstoornis. Meestal is het ADHD of OCS.

Tips

Nerveuze tics verdwijnen meestal vanzelf en worden niet gezien tijdens de slaap.
Het syndroom van Gilles de la Tourette is genetisch van aard. De belangrijkste oorzaak van transitieve tic zijn externe factoren (stress, geweld, voeding).
Onderzoeksresultaten geven aan dat het syndroom van Gilles de la Tourette wordt verklaard door afwijkingen in de hersenen en een tekort of teveel aan neurotransmitterhormonen (dopamine en serotonine).