Inhoud

• Stappen
• Methode 1 van 2: Symptomen
• Methode 2 van 2: Zoek medische hulp

Baarmoederhalskanker, of baarmoederhalskanker (het onderste deel van de baarmoeder), komt voor bij vrouwen van verschillende leeftijden, maar het grootste aantal komt voor tussen de 20 en 50 jaar. De overgrote meerderheid van de vrouwen met kanker wordt niet regelmatig gecontroleerd door een gynaecoloog en ondergaat geen PAP-screening. Gelukkig is baarmoederhalskanker met vroege detectie en behandeling te genezen. De belangrijkste symptomen zijn abnormale baarmoederbloedingen en pijn. Symptomen verschijnen al in het stadium waarin abnormale cellen de omliggende weefsels binnendringen. Raadpleeg daarom zo snel mogelijk een arts als dergelijke symptomen optreden. Regelmatige screening op PAP en HPV helpt bij het opsporen van een precancereuze aandoening - dat wil zeggen, het detecteren van kanker voordat het baarmoederhalskanker wordt.

Stappen

Methode 1 van 2: Symptomen

1. 1 Houd je menstruatiecyclus in de gaten. Let bij premenopauzale en perimenopauze vrouwen op het begin en de duur van uw menstruatie. Markeer tijdens de menopauze de datum van uw laatste menstruatie. Het belangrijkste symptoom van baarmoederhalskanker is abnormale vaginale bloedingen. Je moet weten wat voor jou normaal is.
   • Bij premenopauzale vrouwen is de menstruatiecyclus regelmatig. Voor elke vrouw is het anders in duur, maar varieert binnen 28 ± 7 dagen.
   • Tijdens de perimenopauze wordt de menstruatiecyclus onregelmatig. Deze periode begint op de leeftijd van 40-50 jaar en gaat gepaard met uitputting van de eierstokken, die de afscheiding van oestrogeen vermindert. Deze periode kan enkele maanden tot 10 jaar duren, waarna de menopauze optreedt.
   • Menstruatie is afwezig tijdens de menopauze. De hormoonspiegels zijn zodanig dat er geen ovulatie plaatsvindt, dus zwangerschap is niet mogelijk.
   • Menstruatie is afwezig na een hysterectomie (verwijdering van de baarmoeder). Omdat de baarmoeder is verwijderd, is er geen endometriumafstoting, dus er is geen bloeding. Als u eierstokken heeft die werken zoals voorheen, is dit geen menopauze.
2. 2 Besteed aandacht aan het spotten tussen periodes. Als je spotting hebt, is er veel minder bloed en een iets andere kleur dan je normale menstruatie.
   • Bij premenopauzale vrouwen kan de cyclus soms onregelmatig zijn. Het spotten van afscheiding is ook mogelijk. Een groot aantal factoren draagt ​​hieraan bij, met name ziekte, stress of lichamelijke activiteit. Raadpleeg uw arts als uw menstruatiecyclus enkele maanden onregelmatig blijft.
   • Spotting kan ook een normale fase van uw perimenopauze zijn. Op deze leeftijd is het echter noodzakelijk om extra waakzaam en aandachtig te zijn voor andere symptomen van baarmoederhalskanker.
3. 3 Let op langere, zwaardere periodes. Tijdens elke menstruatiecyclus kan de hoeveelheid, kleur en consistentie van de afscheiding veranderen. Raadpleeg uw arts als deze veranderingen significant zijn.
4. 4 Raadpleeg uw arts als uw menstruatie onverwachts opnieuw begint. Onthoud dat tijdens de menopauze of na een hysterectomie elke vaginale bloeding abnormaal is.
   • Bij een hysterectomie wordt de baarmoederhals niet verwijderd. Verwijdering van de baarmoeder en baarmoederhals wordt uitgevoerd met een totale hysterectomie. Supracervicale hysterectomie wordt uitgevoerd voor operaties die niet geassocieerd zijn met kwaadaardige tumoren, dus het risico op baarmoederhalskanker blijft bestaan. Vraag uw gynaecoloog wat voor soort operatie u heeft gehad.
   • De afwezigheid van menstruatie gedurende 12 maanden impliceert het begin van de menopauze.
5. 5 Let op de verandering in vaginale bloedingen na normale activiteiten. Deze omvatten vaginale geslachtsgemeenschap, douchen en onderzoek door een gynaecoloog. Zorg ervoor dat u de gynaecoloog informeert over de aard van de bloeding.
   • Tijdens een gynaecologisch onderzoek steekt de arts twee vingers in de vagina en drukt met de andere hand op de onderbuik. Dus de arts onderzoekt de baarmoeder, baarmoederhals en eierstokken op pathologie. Dit onderzoek mag geen significante toename van bloedingen veroorzaken.
6. 6 Let op ongebruikelijke vaginale afscheiding. Afscheiding tussen perioden kan bloederig zijn en een vieze geur hebben.
   • De baarmoederhals scheidt slijm af van verschillende consistentie, afhankelijk van de dag van de menstruatiecyclus, wat zwangerschap bevordert of voorkomt. Deze afscheiding mag niet bloederig zijn, tenzij het tijdens uw menstruatie is.
   • Als menstruatiebloed zich gedurende 6 tot 8 uur in de vagina ophoopt, ontstaat er een onaangename geur. De geur van deze afscheiding is anders dan de vieze geur van afscheiding tussen perioden.
   • Zoek medische hulp. Een stinkende afscheiding kan het gevolg zijn van een infectie en gepaard gaan met pijn en bloedingen, precancereuze laesies of kanker.
7. 7 Raadpleeg uw arts als u last krijgt van pijn in de onderbuik of na het vrijen. In sommige gevallen is pijn na seks mogelijk: 3 op de 4 vrouwen hebben ooit in hun leven pijn ervaren na seks. Als deze pijnen echter ernstig zijn of vaak voorkomen, vertel dit dan aan uw arts. Leer onderscheid te maken tussen pijn tijdens de menstruatie en pijn in het bekken en de onderbuik.
   • Tijdens de menopauze en perimenopauze ondergaat de vagina veranderingen als gevolg van veranderingen in de oestrogeenspiegels. De vaginale wand kan dunner, droger, minder elastisch en vatbaarder worden voor irritatie (atrofische vaginitis). Tijdens deze tijden kan seks pijnlijk worden door de bovenstaande veranderingen.
   • Pijn tijdens seks kan ook optreden als de huid geïrriteerd is of als er niet genoeg glijmiddel uit de vagina komt.

Methode 2 van 2: Zoek medische hulp

1. 1 Zoek onmiddellijk medische hulp als er symptomen optreden. Het uitstellen van een bezoek aan de arts zal leiden tot de progressie van de ziekte en de kans op een effectieve behandeling verkleinen.
   • Tijdens de afspraak moet de arts naar de klachten luisteren en uw en familiegeschiedenis opnemen.De arts moet ook individuele risicofactoren identificeren, waaronder een groot aantal seksuele partners, vroeg begin van seksuele activiteit, seksueel overdraagbare aandoeningen bij partners, verminderde immuniteit, roken.
   • Na het afnemen van de anamnese moet de arts een onderzoek uitvoeren om de algehele gezondheid te bepalen. Tijdens de afspraak kan hij een uitstrijkje maken voor PAP en HPV - dit zijn screeningstests (om tekenen van baarmoederhalskanker op te sporen), maar geen diagnostische (de aanwezigheid van kanker bevestigen niet).
   • Diagnostische tests worden alleen uitgevoerd na een positieve PAP-test en/of bij aanwezigheid van symptomen van baarmoederhalskanker. Deze onderzoeken omvatten colposcopie. Colposcopie is een procedure waarbij een speculum in de vagina wordt ingebracht om de baarmoederhals onder vergroting te bekijken. Indien nodig wordt er een schraapsel van de endocervix (de binnenbekleding van het baarmoederhalskanaal) genomen en/of wordt een kegelbiopsie gedaan. De materialen die als resultaat van deze onderzoeken worden verkregen, worden door een patholoog bestudeerd om precancereuze en kankerachtige veranderingen in de cellen op te sporen.
2. 2 Laat u regelmatig screenen op baarmoederhalskanker. Er zijn twee tests die artsen voorschrijven om precancereuze laesies op te sporen: een PAP-uitstrijkje en een HPV-test.
3. 3 Laat regelmatig een PAP-uitstrijkje maken. Het PAP-uitstrijkje, of PAP-test, wordt gebruikt om precancereuze cellen te detecteren die, indien onbehandeld, baarmoederhalskanker kunnen worden. Bij alle vrouwen tussen 21 en 65 jaar moet een PAP-uitstrijkje worden gemaakt. Het uitstrijkje wordt door een gynaecoloog in de behandelkamer genomen.
   • Tijdens de analyse brengt de arts een speculum in de vagina in om de wanden van de vagina en de baarmoederhals te onderzoeken en verzamelt vervolgens enkele cellen, slijm uit de baarmoederhals en de omliggende weefsels. Een weefselmonster wordt op een glasplaatje aangebracht of in een kolf met vloeistof geplaatst, waarna het naar een laboratorium wordt gestuurd, waar een laboratoriumassistent het weefsel door een microscoop onderzoekt om pathologieën op te sporen.
   • Het is noodzakelijk om regelmatig een PAP-uitstrijkje te laten maken, ook tijdens perioden van onthouding van seks en na de menopauze.
   • Een PAP-uitstrijkje kan in elk ziekenhuis of kliniek worden afgenomen, aangezien het is opgenomen in de lijst met verplichte zorgverzekeringen.
4. 4 Haal je HPV-test. De HPV-test wordt gebruikt om het humaan papillomavirus te detecteren, dat precancereuze veranderingen in de cellen van de baarmoederhals veroorzaakt. De meeste gevallen van baarmoederhalskanker zijn geassocieerd met HPV-infectie. Humaan papillomavirus wordt tijdens seks van persoon op persoon overgedragen. Cellen verzameld op een PAP-uitstrijkje kunnen worden getest op HPV-infectie.
   • De baarmoederhals heeft de vorm van een cilinder en is het onderste deel van de baarmoeder. Exocervix is ​​het deel van de baarmoederhals dat de arts ziet tijdens onderzoek in de spiegels. De endocervix is ​​de binnenbekleding van de baarmoederhals die doorloopt in het baarmoederslijmvlies. Baarmoederhalskanker komt het vaakst voor in de overgangszone van de exocervix naar de endocervix. Cervicale celmonsters worden meestal uit dit gebied genomen.
   • Voor vrouwen ouder dan 30 moet elke 6 jaar een PAP-uitstrijkje en HPV-test worden gedaan.
5. 5 Praat met uw arts over hoe vaak u een uitstrijkje en HPV-test moet ondergaan. De frequentie waarmee deze screeningstests nodig zijn, hangt af van verschillende factoren, zoals leeftijd, aantal seksuele partners, geschiedenis en eerdere PAP-uitstrijkjes en HPV-testresultaten.
   • Vrouwen van 21-29 jaar zouden om de 3 jaar een PAP-uitstrijkje moeten hebben. Vrouwen van 30-63 jaar dienen om de 3 jaar een PAP-uitstrijkje te krijgen of om de 5 jaar een PAP-uitstrijkje en HPV-test.
   • Als u een verzwakt immuunsysteem heeft, bijvoorbeeld door een hiv-infectie, en uw PAP-uitstrijkje positief is, overleg dan met uw arts over frequentere tests.
   • Baarmoederhalskanker is een van de meest voorkomende vormen van kanker bij vrouwen over de hele wereld. De incidentie van deze kanker is echter veel lager in veel ontwikkelde landen vanwege het wijdverbreide en regelmatige gebruik van PAP-uitstrijkjes en HPV-tests.
   • Vroege diagnose en behandeling is de sleutel tot gezondheid. Precancereuze cervicale cellen met uitgesproken veranderingen vormen een significant risico op het ontwikkelen van kanker. Transformatie van normale naar abnormale invasieve kankercellen vindt meestal plaats binnen 10 jaar, maar soms kan het eerder gebeuren.