Inhoud

• Stappen
• Methode 1 van 3: Beoordeel uw capaciteiten en verantwoordelijkheden
• Methode 2 van 3: Grenzen trekken
• Methode 3 van 3: Interactie met hen

Als je volwassen wordt, wachten er veel nieuwe ervaringen op je, onder andere je relatie met je ouders zal veranderen. Naarmate je ouder wordt, kun je problemen tegenkomen, zoals relaties met ouders die emotioneel afhankelijk van je zijn. Het kan zelfs een probleem van je hele leven worden. Emotioneel afhankelijke ouders zijn vaak een bron van constante stress en bemoeilijken het leven en de dagelijkse verantwoordelijkheden van hun kinderen ernstig. Maar als je goed nadenkt over je verantwoordelijkheden en omgaat met en interactie hebt met je ouders, kun je de juiste relatie opbouwen met je emotioneel afhankelijke ouders.

Stappen

Methode 1 van 3: Beoordeel uw capaciteiten en verantwoordelijkheden

1. 1 Vraag jezelf af of je deze relatie met je ouders altijd hebt gehad. Vond je het vroeger niet als je met je ouders communiceerde dat je het meest volwassen bent? Misschien zijn ze constant gefixeerd op hun behoeften en vragen ze je constant om hen te helpen, maar zijn ze zelf niet in staat om voor zichzelf te zorgen? Als dit altijd zo is geweest, of al heel lang, dan kunnen we zeggen dat je ouders emotioneel onvolwassen zijn gebleven. In dit geval moet je duidelijke grenzen stellen, aan jezelf werken en aan hoe je op de situatie reageert. Maar verwacht niet dat ze veranderen.
   • Als je merkt dat je ouders zijn veranderd, en dit komt door de verslechtering van hun gezondheid, doordat ze zwak zijn en niet voor zichzelf kunnen zorgen, dan heb je een heel andere aanpak nodig. Als dit het geval is, moet je meer empathisch zijn en heb je de steun nodig van broers en zussen of andere familieleden, en mogelijk buitenstaanders.
2. 2 Denk aan hun gezondheid. Als je ouders nog niet zo lang geleden hulpeloos zijn geworden, moet je op hun gezondheid letten. Hun gedrag kan zijn veranderd doordat er iets in hun leven is veranderd. Je ouders kunnen immers meer emotionele steun nodig hebben vanwege leeftijdsgebonden veranderingen en een verslechterende gezondheid. Denk hierbij aan:
   • Hebben ze gezondheidsproblemen? Misschien hebben ze onlangs een serieuze diagnose gekregen? Misschien waren ze gediagnosticeerd met een gevaarlijke ziekte? Het kan je ouders emotioneel verzwakken. Sterker nog, ze willen gewoon meer tijd met je doorbrengen, of misschien hebben ze hulp nodig.
   • Zijn ze gediagnosticeerd met cognitieve stoornissen of een psychische stoornis? Als je ouders Alzheimer of andere psychische problemen hebben, hebben ze misschien meer hulp en ondersteuning nodig en lijken ze misschien verslaafd.
   • Zijn hun bewegingen beperkt? Misschien gebruiken ze een rolstoel? Of hebben ze een ander soortgelijk probleem? Als je ouders niet normaal kunnen bewegen, kunnen ze wanhopig worden. Als dat zo is, zullen ze emotionele steun van je willen.
3. 3 Bedenk hoe je alles organiseert. Als u een plan maakt voor de behandeling van uw emotioneel afhankelijke ouders, bedenk dan hoe u dit kunt organiseren. Uiteindelijk zijn het deze organisatorische zaken die voor een groot deel bepalen hoe je met je ouders omgaat. Stel je de volgende situatie voor:
   • Woon je ver van hen vandaan? Als je je bejaarde ouders helpt die ver bij je vandaan wonen, dan zul je veel met hen moeten communiceren via telefoon of e-mail.Leg ze uit dat je ze gewoon niet zo vaak kunt bezoeken als ze zouden willen. Zeg gewoon: "Mam, we wonen zo ver uit elkaar, ik heb mijn verantwoordelijkheden, dus ik kan je niet zo vaak bezoeken als je wilt."
   • Kunnen ze alleen reizen. Ook als ze niet alleen kunnen reizen (en je ver van elkaar woont), zul je het aantal bezoeken moeten beperken. Zeg gewoon: "Pap, ik zou je vaker willen bezoeken, maar ik kan niet zo vaak weggaan als je wilt."
   • Als je broers, zussen of andere familieleden hebt, kunnen zij ook helpen met deze kwestie. Plan bezoeken in, zorg voor de ouders zodat geen van de kinderen alles alleen doet en zich niet aanstoot aan anderen.
4. 4 Denk na over je verantwoordelijkheden. Na algemene organisatorische vragen moet u nadenken over uw verantwoordelijkheden. Zo kun je inschatten hoeveel tijd en energie je aan je ouders kunt besteden. Misschien ben je gewoon niet in staat om zoveel tijd en energie aan hen te besteden als ze willen.
   • Misschien heb je kleine kinderen? Dan kun je niet veel tijd aan je ouders besteden. Laat hen weten dat uw opvoedingsverantwoordelijkheden u ervan weerhouden veel tijd met hen door te brengen.
   • Heeft u financiële problemen? Als je niet genoeg financiële middelen hebt om je ouders zo vaak te bezoeken als ze zouden willen, zeg het hen dan.
   • Misschien heb je veel werk? Als je veel moet werken, als je meerdere banen hebt, als je nog een lange weg te gaan hebt om te werken, kun je niet zoveel tijd aan je ouders besteden als ze zouden willen. U moet dit feit aan hen overbrengen.
5. 5 Bedenk hoeveel je al voor ze hebt gedaan. Nadat je de situatie hebt beoordeeld, denk je een tijdje na over hoe je je gedroeg, of je een zorgzaam en verantwoordelijk kind was. Dit zal je helpen erachter te komen of je beledigd moet zijn door je ouders of dat ze echt hulp nodig hebben. Stel uzelf de volgende vragen voordat u een beslissing neemt:
   • Hoeveel tijd besteed je aan je ouders? Zo oud als je broers en zussen? Als het minder is, verwaarloos je misschien je ouders.
   • Hoe praat je met je ouders? Doe je het liefdevol en zorgzaam? Als je bijvoorbeeld op een geïrriteerde toon met ze praat of haast hebt om ze kwijt te raken, kunnen ze zich onnodig voor je voelen.
   • Is je communicatie met je ouders wederzijds? Als je ouders je bijvoorbeeld altijd eerst bellen, en je doet het nooit zelf, kunnen ze het gevoel hebben dat je ze niet waardeert.

Methode 2 van 3: Grenzen trekken

1. 1 Laat ze je leven niet beheersen of dicteren. De gedachte om informatie over jezelf en je zaken voor je ouders te verbergen of achter te houden, kan harteloos en laf lijken. Het kan echter zijn dat u dit nodig heeft, zodat ze uw leven niet altijd en overal in de weg staan. Het maakt niet uit waarom ze je nodig hebben - of het nu om medische redenen is of om een ​​andere reden - de kans is groot dat je duidelijke grenzen moet stellen in je communicatie met je ouders.
   • Al uw contacten moeten prettig zijn voor beide partijen. Laat je ouders je niet vertellen wat je moet doen en waar.
   • Je ouders hoeven je dagelijkse routine niet tot in detail te kennen. Als ze alles van je weten, kunnen ze zich meer met je leven bemoeien dan je zou willen.
   • Als je al een volwassene bent, laat ze dan weten dat je niet wilt dat ze al je bewegingen onder controle hebben.
   • Laat ze weten dat je niet constant in je huis, appartement of slaapzaal moet verschijnen. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: "Mam, ik hou van je, maar ik ben al een volwassen en onafhankelijk persoon, ik heb mijn eigen leven, mijn verantwoordelijkheden. Ik zou graag willen dat je me wat persoonlijke ruimte geeft.”
2. 2 Accepteer emotioneel onvolwassen ouders. Als je ouders zich altijd met je leven hebben bemoeid en constant iets van je wilden, dan moet je ze waarschijnlijk gewoon accepteren zoals ze zijn. Probeer ze niet te veranderen, maar concentreer je op het beschermen van jezelf. Bepaal wat je wel en niet zult verdragen. Laat ze weten dat er consequenties zijn als ze grenzen overschrijden.
   • Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: "Mam, ik ga graag een keer per maand met je winkelen, maar ik heb geen tijd om het elk weekend te doen." Of zeg: 'Pap, ik hou van je, maar ik kan je niet elke keer in mijn huis verwelkomen als je dat wilt. Bel eerst even, dan spreken we af waar en wanneer we elkaar kunnen ontmoeten. Mocht je onverhoopt weer komen, dan zal ik de sleutels van je moeten overnemen.”
   • Als je ouders ruzie met je proberen te maken, trek dan grenzen en loop gewoon weg. Zeg: "Ik wil hier niet meer over praten."
3. 3 Bespreek zo nodig met hen hoeveel problemen verband houden met hun emotionele behoeften. Het moment kan komen dat je met je ouders moet gaan zitten en een serieus gesprek moet hebben over hun emotionele behoeften en je leven. Dit kan een behoorlijk lang gesprek zijn. Als het erop aankomt, moet u hen uitleggen hoe hun acties en hun afhankelijkheid uw streven naar onafhankelijkheid belemmeren.
   • Plan een tijd in om met ze te praten. Dit kan een gesprek zijn tijdens de koffie of de lunch.
   • Leg ze uit dat je van ze houdt en om ze geeft, maar dat hun afhankelijkheid van jou of hun gedrag problemen in je leven brengt. Je zou bijvoorbeeld kunnen zeggen: 'Mam, ik hou van je, maar je wilt dat ik te veel tijd met je doorbreng. Ik moet mijn ouderschap en werk opgeven.”
   • Laat ze hun gevoelens uiten. Vraag bijvoorbeeld: "Mam, misschien begrijp ik je behoeften verkeerd?"
   • Vraag je ouders of er een probleem is dat je nog niet opmerkt, maar waar ze wel met je over willen praten. Ze kunnen je vertellen dat ze onlangs een ernstige diagnose hebben gekregen en dat dit hun gedrag heeft beïnvloed.
   • Zorg ervoor dat u hen uitlegt hoe belangrijk uw persoonlijke grenzen voor u zijn.
4. 4 Beperk het contact met hen, indien nodig. In sommige gevallen moet je het contact met je ouders misschien beperken. Dit is natuurlijk al een extreme stap die kan worden genomen als gesprekken en andere pogingen om met hen om te gaan, zijn mislukt.
   • Het kan nodig zijn om het contact met ouders te beperken als ze geestesziek zijn of vatbaar zijn voor emotionele mishandeling.
   • Als je ouders ziek zijn, zul je in het begin meer tijd aan hen moeten besteden. Mogelijk moet u voor hun zorg zorgen (verantwoordelijkheden toewijzen aan familieleden, een verpleegkundige of maatschappelijk werker inhuren, hen toewijzen aan een verpleeghuis). U moet ervoor zorgen dat aan hun basisbehoeften wordt voldaan, inclusief de behoefte aan communicatie en contact met mensen, en dat ze medische hulp krijgen als ze ziek zijn.
   • Als je ouders gewoon te dominant zijn en je persoonlijke grenzen niet willen respecteren, dan moet je ze bellen en uitleggen dat ze zelf een wig tussen jou hebben gedreven met hun acties. Je kunt bijvoorbeeld zeggen: "Mam, ik heb je uitgelegd hoe je acties mijn leven beïnvloeden. Ik denk dat we beter wat afstand kunnen nemen."
   • Het beperken van contact met ouders komt alleen van jouw kant. Jij bent het die deze stap zelf zet, zonder toestemming van je ouders. Laat ze je niet betrekken bij de onderhandelingen.
   • Leg ze uit dat je het contact een tijdje wilt beperken, misschien totdat ze hun gedrag veranderen. Je kunt zeggen: "Pap, deze maand heb ik het erg druk. Als je respect kunt tonen voor mij als onafhankelijk persoon, dan communiceren we volgende maand weer."
   • Door het contact te beperken, kunt u hen aanraden een psycholoog, psychotherapeut, arts of psychiater te raadplegen.

Methode 3 van 3: Interactie met hen

1. 1 Wees beleefd. Praten met je ouders moet altijd beleefd en liefdevol zijn. Zelfs als ze je al tot wanhoop hebben gedreven door hun verslaving en hun acties, probeer niet te vergeten dat ze van je houden en om je geven. Probeer ze respect te tonen en in ruil daarvoor beleefd te zijn.
   • Vermijd onbeleefd te zijn of de communicatie met hen abrupt te onderbreken via telefoon of e-mail. Je moet niet zeggen: "Mam, ik heb hier nu geen tijd voor." Je kunt beter zeggen: 'Hoi mam, ik zou graag met je willen praten, maar dat kan nu niet. Kom, ik bel je later.”
   • Snap je ouders niet. Zelfs als je wanhopig bent vanwege hun opdringerigheid, probeer niet naar ze te happen. Vertel je ouders nooit zoiets als: "Mam, ik kan je opdringerigheid niet meer aan!"
   • Onthoud dat als je ze iets beledigends vertelt, deze woorden niet kunnen worden teruggenomen.
2. 2 Vertel ze hoe belangrijk ze voor je zijn. In bijna alle gevallen moet je proberen aan je ouders te vertellen hoe je over hen denkt. Het is mogelijk dat als je ze vertelt dat je van ze houdt, dat ze je dierbaar zijn, je daardoor stress verlicht en hun lijden verlicht, waardoor ze zo verslaafd raakten.
   • Vertel je ouders dat je van ze houdt, dat ze heel belangrijk voor je zijn. Vertel ze dit elke keer dat je met ze praat. Als je ze bijvoorbeeld belt, zeg dan iets als: "Mam, ik dacht aan je en ik wilde je heel graag horen."
   • Als je ouders aan het einde van het gesprek zeggen: 'Ik hou van je', reageer dan in natura. Misschien betekenen deze woorden veel voor hen.
3. 3 Praat grondig en productief met ze. Veel van de problemen met emotionele afhankelijkheid van ouders kunnen worden opgelost door volledig met ze te praten. Als je langdurig en productief met ze praat, zullen ze begrijpen dat je niet onverschillig voor je bent.
   • Interesse in hun leven. Vraag hen over hun ouders, over hun jeugd.
   • Laat ze zien dat wat voor jou belangrijk is, is wat zij denken. U kunt hen om advies vragen over uw opvoeding, budget, huisverbetering.
   • Laat uw gesprek op een natuurlijke manier verlopen. Probeer het gesprek niet zo snel mogelijk te beëindigen of af te breken. Je moeder vindt het misschien leuk om met je te praten over verschillende, mogelijk irrelevante onderwerpen.
   • Neem de tijd om te praten, zodat uw gesprekken niet van korte duur zijn. Trek bijvoorbeeld een uur uit om op zondagmiddag met je ouders te praten. Probeer ze niet te bellen als je ergens mee bezig bent, zoals je kinderen naar een evenement brengen.
4. 4 Communiceer regelmatig met je ouders. Als kinderen als eerste contact leggen met emotioneel afhankelijke ouders, is dat heel goed voor hun relatie. Als je ze zelf regelmatig belt, weten ze dat je je zorgen maakt. Zo neemt u de situatie in eigen handen en bepaalt u zelf de volgorde van communicatie.
   • Bel ze een keer per week op ongeveer dezelfde tijd. Vertel tijdens het gesprek dat u op vrijdag om vijf uur belt. Dit zal u helpen om regelmatige telefonische contacten te leggen. Ze weten nu wanneer ze je telefoontje kunnen verwachten en zullen zich beter voelen.
   • Stuur ze soms wenskaarten, vooral als ze geen computer gebruiken. Zelfs als je maar een paar regels schrijft, is het een belangrijk gebaar, je kunt veel bereiken met een paar woorden. De ansichtkaart zal altijd voor hun ogen zijn, ze kunnen het opnieuw lezen als ze zichzelf opnieuw moeten overtuigen van uw aandacht voor hen.
   • Als ze e-mail gebruiken, stuur ze dan brieven. Kleineer niet de impact die je ouders kunnen hebben als je aandacht aan ze besteedt.
   • Als je ouders een mobiele telefoon hebben en weten hoe ze die moeten gebruiken, stuur ze dan sms-berichten. Sms'en is gemakkelijk en eenvoudig, en deze berichten kunnen veel voor je ouders betekenen.
   • Probeer je schema zo in te delen dat je je ouders regelmatig kunt bezoeken. Als je bijvoorbeeld in dezelfde stad woont, probeer ze dan elke zondag te bezoeken, of vaker als je wilt.
   • Probeer aandacht te schenken aan grote veranderingen in de spraak, gedachten of houding van uw ouders ten opzichte van u. Dit kan duiden op significante veranderingen in hun mentale of fysieke toestand. Trek geen conclusies dat ze vervelend of veeleisend zijn. Probeer te horen wat ze echt willen zeggen.
5. 5 Haal het beste uit je tijd met je ouders. Elke keer dat je ze bezoekt quality time met ze doorbrengen, is de beste manier om ze het gevoel te geven dat je om ze geeft. Door maximale aandacht aan ze te besteden wanneer je elkaar ontmoet, zullen ze waarschijnlijk minder vervelend zijn.
   • Persoonlijke bezoeken zijn misschien wel de belangrijkste manier om ze te laten zien dat ze belangrijk voor je zijn. Als je je ouders niet regelmatig bezoekt, zullen ze denken dat je niets om hen geeft.
   • Als je je ouders bezoekt, let dan goed op ze, vraag hoe het met ze gaat. U kunt bijvoorbeeld vragen: "Wat is er nieuw bij uw buren?"
   • Vraag naar hun hobby's, hun vrienden, hun gezondheid.