Inhoud

• Stappen
• Methode 1 van 6: Uw triggers identificeren
• Methode 2 van 6: Anti-trekstrategieën ontwikkelen
• Methode 3 van 6: Zelfrespect vergroten en zelfrespect opbouwen
• Methode 4 van 6: Stress verminderen
• Methode 5 van 6: Zoek ondersteuning
• Methode 6 van 6: Diagnose stellen
• Waarschuwingen

Trichotillomanie (THREE-o-TILL-o-ma-ni-ya) is een ziekte die een onweerstaanbare drang veroorzaakt om haren uit de hoofdhuid, wenkbrauwen of andere delen van uw lichaam te trekken. In plaats van het uitgetrokken haar blijven vaak focale kale plekken achter, die mensen met deze ziekte zorgvuldig proberen te maskeren. Deze ziekte wordt gediagnosticeerd bij ongeveer één procent van de volwassen bevolking van het land, en de meeste patiënten zijn vrouwen. De dwang om haar te plukken komt vaak voor in de vroege adolescentie, hoewel sommigen het vroeg of laat doen. Haartrekken in combinatie met depressie kan leiden tot een verminderd functioneren in werk- en sociale situaties, en u kunt zich volkomen hulpeloos voelen als de aandoening al bij u is vastgesteld. Maar trichotillomanie is behandelbaar en bovendien zeer succesvol.

Stappen

Methode 1 van 6: Uw triggers identificeren

1. 1 Houd precies bij wanneer je je haar begint uit te trekken. Bepaal wat voor soort situaties u ertoe aanzetten dit te doen. Doe je dit alleen als je depressief bent? Ben jij boos? Verward? Teleurgesteld? Als je je bewust bent van de triggers die ervoor zorgen dat je je haar plukt, kun je andere, positievere manieren vinden om met jezelf om te gaan.
   • Schrijf twee weken lang elke keer dat je je haar probeert uit te trekken op. Noteer ook de gebeurtenissen die eraan voorafgingen en hoe u zich voelde.
2. 2 Schrijf op hoe je je voelt als je je haar plukt. Probeer tijdens het bestuderen van triggers de exacte oorzaak te achterhalen die aan dit gedrag bijdraagt. Als je haren plukt als je ergens mee bezig bent, en dit verlicht het gevoel van angst, dan gaat deze procedure gepaard met een positief gevoel van opluchting. Onderzoek hoe je je voelt tijdens en na het uittrekken van je haar.
   • Met deze informatie kunt u de volgende keer met uzelf omgaan. Wanneer je weer angstig begint te worden, kun je een andere copingstrategie proberen die echt verlichting brengt. Je moet aan jezelf werken om een ​​bepaalde reflex op angst te ontwikkelen, of om te leren omgaan met jezelf en een speciale strategie toe te passen in plaats van haar uit te trekken.
   • Patiënten met trichotillomanie doorlopen drie stadia. Elk van deze fasen kan achter elkaar plaatsvinden, de een na de ander, maar dit gebeurt niet voor iedereen. U kunt één of meerdere fasen overdragen:
     • 1. In het begin ervaar je spanning, die gepaard gaat met de wens om een ​​paar haren uit te trekken.
     • 2. Dan begin je je haar uit te trekken. Tegelijkertijd voel je je heel goed, je ervaart een gevoel van opluchting, maar ook een beetje opwinding.
     • 3. Na het voltooien van het proces kunt u zich schuldig, berouw of beschaamd voelen. U kunt proberen de dunner wordende gebieden te verbergen met sjaals, hoeden, pruiken en meer. Maar uiteindelijk, wanneer plekken van kaalheid voor iedereen duidelijk worden, heb je de neiging om je in dit stadium te verstoppen. Je voelt je erg vernederd.
3. 3 Denk aan de haren die je probeert uit te trekken. Trek je ze eruit omdat je een bepaalde kleur niet mooi vindt? Er zijn gevallen waarin een persoon constant grijs haar uittrekt, omdat hij het niet leuk vindt en, naar zijn mening, "alle grijze haren moeten worden verwijderd".
   • De manier om aan deze trigger te werken, is door je perceptie te veranderen. Dit wil niet zeggen dat je geen bepaalde haartypes nodig hebt, want ze vervullen allemaal een bepaalde rol. Door je manier van denken te veranderen, kun je je drang om je haar uit te trekken verminderen.
4. 4 Denk aan ervaringen uit de kindertijd. Trichotillomanie kan worden veroorzaakt door genetica en/of omgevingsfactoren. Onderzoekers vinden dat de symptomen van deze aandoening vergelijkbaar zijn met de triggers van obsessief-compulsief syndroom, naar hun mening kunnen chaotische, angstige ervaringen in de vroege kinderjaren of een schending van relaties met ouders of verzorgers bijdragen aan de ontwikkeling van de ziekte.
   • Volgens één onderzoek had meer dan tweederde van de patiënten minstens één traumatische gebeurtenis in hun leven en werd bij één op de vijf het posttraumatisch stress-syndroom gediagnosticeerd. Op basis van deze gegevens werd gesuggereerd dat trichotillomanie een vorm van sedatie is en helpt om het probleem het hoofd te bieden.
5. 5 Besteed aandacht aan uw familiegeschiedenis. Overweeg bij het zoeken naar de bron van de ziekte of bij uw familieleden een aandoening is vastgesteld zoals trichotillomanie, obsessief-compulsieve stoornis of angststoornis. Als er al een geval van trichotillomanie in de familie is geregistreerd, is er in de toekomst een aanzienlijk risico op herhaling van deze ziekte bij andere familieleden.

Methode 2 van 6: Anti-trekstrategieën ontwikkelen

1. 1 Ontwikkel een plan voor jezelf zodat je tegen jezelf kunt zeggen dat je elke keer moet stoppen. "Voorkomen, ontmoedigen en een plan kiezen" is een strategie die u kan helpen stoppen met het uittrekken van uw haar.Je moet opmerken wanneer je de drang voelt om je haar uit te trekken, de keten van sensaties en verlangens die hieraan bijdragen, te blokkeren en positieve herinneringen in je gedachten op te wekken. Dan moet je iets kiezen en doen dat je zal ontspannen en kalmeren.
2. 2 Houd een dagboek of grafiek bij waarin u elke episode van symptomen vastlegt. Door deze opnames krijg je een duidelijk inzicht in de timing, triggers en impulsen die je ertoe aanzetten je haar uit te trekken. Noteer de datum, tijd, locatie en aantal haren, en de manier waarop je ze hebt uitgetrokken. Schrijf ook je gedachten en gevoelens op dat moment op. Dit is een goede manier om te begrijpen hoe haartrekken uw leven in het algemeen beïnvloedt.
   • Door het aantal uitgetrokken haren te tellen, weet u hoeveel haar u daadwerkelijk verwijdert: is dit een onverwacht resultaat voor u? Besteed je hier meer tijd aan dan je had verwacht?
3. 3 Kies een alternatieve manier om je emoties te uiten. Zodra u de signalen en triggers hebt geïdentificeerd die u vragen, maakt u een lijst met alternatieve gedragingen die u kunt gebruiken om het trekken aan haar te vervangen. Ongeacht het type van een dergelijk model, het moet betaalbaar en eenvoudig te implementeren zijn. Sommige soorten alternatief gedrag omvatten het volgende:
   • Neem een ​​paar minuten de tijd om je geest vrij te maken van ongewenste gedachten
   • Teken of schrijf iets op papier
   • Ga schilderen
   • Luister naar muziek die bij je emoties past
   • Bel een vriend
   • Vrijwilliger
   • Begin met schoonmaken
   • Speel videospellen
4. 4 Probeer een fysieke herinnering te gebruiken waardoor je kunt stoppen. Als je onbewust je haar uittrekt, heb je misschien een fysieke herinnering nodig. Probeer voor een dergelijke barrière een gewicht te gebruiken dat op uw hand of met een rubberen handschoen kan worden gedragen.
   • U kunt zelfs de plaatsen markeren waar u het vaakst aan uw haar trekt. Ze kunnen ook fungeren als een fysieke herinnering die u kan beïnvloeden.
5. 5 Neem afstand van je triggers. Hoewel het misschien niet mogelijk is om ze allemaal te elimineren, kunt u hun impact verminderen. Misschien heeft je vriendin ervoor gezorgd dat deze afleveringen zijn verschenen? Het is dus tijd om uw relatie te heroverwegen. Heeft je baas een stressvolle spanning veroorzaakt? Misschien is het tijd om een ​​nieuwe baan te zoeken.
   • Natuurlijk kunnen veel mensen hun triggers niet onmiddellijk identificeren en elimineren: van school veranderen, een slechte houding, de eerste realisatie van hun seksualiteit, familieconflicten, de dood van een ouder of zelfs hormonale veranderingen bij adolescenten kunnen tekenen van trichotillomanie veroorzaken. Deze triggers zijn uiterst moeilijk om zich te ontdoen van. Als u om een ​​van de bovengenoemde redenen niet in staat bent om met uw aandoening om te gaan, blijf dan zelf werken aan het ontwikkelen van een adequaat gevoel van eigenwaarde of neem contact op met een sociale dienst waar u hulp kunt krijgen.
6. 6 Elimineer jeuk en andere onaangename symptomen op de hoofdhuid. Gebruik natuurlijke oliën die de haarzakjes kalmeren en irritatie verminderen. Probeer ook je gedrag en aanverwante activiteiten te veranderen: van aan je haar trekken tot strelen en wrijven. Zorg ervoor dat u alle beschikbare natuurlijke producten gebruikt, zoals een mengsel van ricinusolie en essentiële oliën. Gebruik nooit chemicaliën.
   • Pas ook op voor remedies die snel herstel beloven. Vertrouw geen procedures die een snel resultaat garanderen, aangezien een ziekte zoals trichotillomanie een langdurige behandeling vereist.
   • U kunt uw arts om een ​​recept vragen voor een speciale pijnstillende crème die op de gehele hoofdhuid kan worden aangebracht.Deze remedie kan nuttig zijn als een van uw triggers "jeuk" of een vreemd gevoel in uw haar is. Tijdens het bestuderen van de medische geschiedenis van een 16-jarig meisje, bleek dat het tijdelijke gebruik van een verdovende crème in combinatie met psychotherapie hielp om manifestaties van ongewenst gedrag te elimineren.

Methode 3 van 6: Zelfrespect vergroten en zelfrespect opbouwen

1. 1 Leef in het moment. Haartrekken wordt vaak veroorzaakt door het niet herbeleven van negatieve gevoelens en emoties. Gebruik mindfulness-technieken om jezelf te helpen gemakkelijker met negatieve en onaangename emoties om te gaan, en beschouw ze als een natuurlijk onderdeel van de menselijke ervaring. Ze hoeven niet te worden vermeden. Wanneer de drang om ongemak te vermijden afneemt, neemt de drang om haar uit te trekken af.
   • Ga voor de mindfulness-oefening op een rustige, comfortabele plek zitten. Haal een paar keer diep adem. Adem vier tellen in, houd je adem vier seconden vast en adem dan vier tellen uit. Tijdens de ademhalingsoefening zul je verschillende gedachten hebben. Accepteer deze gedachten zonder oordeel en laat ze gaan. Concentreer je weer op je ademhaling.
2. 2 Ontwikkel zelfrespect en zelfrespect. Veel mensen met deze ziekte hebben een laag zelfbeeld en twijfelen aan zichzelf. Gebruik een therapeutische benadering genaamd Commitment and Acceptance Therapy (TPO) om zelfrespect en zelfacceptatie te ontwikkelen. Deze benadering helpt een persoon om de waarden te realiseren die voor hem belangrijk zijn en om zich te concentreren op zijn levensdoelen. Het vergroten van het gevoel van eigenwaarde is een essentieel onderdeel van herstel.
   • Onthoud dat je een geweldig en uniek persoon bent. Je bent geliefd en je leven is onbetaalbaar. Het maakt niet uit wat je wordt verteld, allereerst moet je van jezelf houden.
3. 3 Vervang negatieve gedachten door positieve. Negatieve gedachten verlagen je zelfrespect en zorgen ervoor dat je je haar uittrekt. Vernedering, faalangst en negatief denken houden je in het ongewisse. Begin met het veranderen van dit gedrag, herbouw jezelf en bouw zelfvertrouwen op. Hier zijn enkele voorbeelden van hoe u de manier waarop u over uzelf denkt kunt veranderen:
   • Laten we zeggen dat je deze gedachten hebt: "Meestal heb ik niets te zeggen, en ik begrijp waarom mensen denken dat ik zielig ben." Volg ze en span jezelf in, door zulke gedachten in het tegenovergestelde te veranderen. Zeg tegen jezelf: 'Soms heb ik niets te zeggen, en dat is oké. Ik hoef anderen niet te vermaken en het voortouw te nemen in dit gesprek.”
   • Vervang kritische gedachten door productieve. Als je bijvoorbeeld denkt: 'Het heeft geen zin om iedereen te ontmoeten voor het avondeten. De vorige keer schaamde ik me zo toen ik niet wist wat ik moest antwoorden. Ik voelde me zo dom." Denk als volgt: “Ik schaamde me zo tijdens het laatste diner, maar ik weet dat ik fouten maak en dat is oké. Ik ben niet dom, maar heb gewoon eerlijk mijn fout toegegeven."
   • Als je negatieve gedachten opspoort en ze vervangt door positieve, zul je merken hoe je zelfrespect en zelfvertrouwen toenemen.
4. 4 Schrijf je prestaties en sterke punten op. Dit is een andere manier om je te helpen je emoties te accepteren en je zelfrespect te vergroten. Check deze lijst vaker.
   • Als je problemen hebt met het maken van een lijst, praat dan met je vriend of familielid. U kunt uw persoonlijke prestaties samen bespreken. Schrijf elke overwinning op, zelfs de kleinste.
5. 5 Werk samen met andere mensen en communiceer assertief. Door zelfbevestigingstechnieken te blijven oefenen, kunt u omgaan met situaties die u uitdagen. Bijvoorbeeld:
   • Leer nee zeggen. Als mensen je vragen iets te doen wat je niet wilt, verdedig dan je eigen behoeften en verlangens, leer te weigeren.
   • Stop met het behagen van andere mensen.Doe geen werk alleen om de goedkeuring van anderen te winnen. Ontdek wat voor jou belangrijk is. Vraag naar wat je nodig hebt.
   • Verklaar je zelf. Dit soort uitspraken zal je helpen om je verantwoordelijk te voelen voor je eigen emoties en reacties. Bijvoorbeeld, in plaats van te zeggen: "Je luistert nooit naar me", zeg je: "Ik heb het gevoel dat ik genegeerd wordt als je tijdens ons gesprek op je telefoon kijkt."

Methode 4 van 6: Stress verminderen

1. 1 Elimineer bronnen van uw stress. Veel patiënten merken op dat het de stressvolle toestand is die ervoor zorgt dat ze hun haar willen uittrekken. Doe je best om het optreden van stressvolle situaties in je leven te verminderen en leer jezelf te managen met behulp van de beste coping-technieken.
   • Maak een lijst en som alle dingen op die je stress bezorgen. Dit kunnen zowel grote problemen zijn, bijvoorbeeld met geld of werk, als kleinere, bijvoorbeeld wachtrijen bij de supermarkt. Hoewel je misschien niet alles kunt vermijden dat je stress veroorzaakt, kun je je perceptie van bepaalde dingen veranderen.
2. 2 Ontspan je spieren met de progressieve spierontspanningstechniek. Met deze techniek kunt u uw blootstelling aan stress verminderen. Deze vorm van ontspanning verlicht spierspanning en stuurt een signaal naar je lichaam, dat ook in een ontspannen toestand moet gaan. Door afwisselend uw spieren aan te spannen en vervolgens te ontspannen, helpt u uw lichaam weer tot rust te komen.
   • Span de spieren precies 6 seconden aan en ontspan ze vervolgens ook gedurende 6 seconden. Let goed op hoe elk van hen ontspant.
   • Werk je hele lichaam van je hoofd tot je tenen totdat je je volledig ontspannen voelt.
3. 3 Probeer te mediteren. Meditatie kan je helpen je stressniveau te verminderen. Regelmatige meditatie-oefeningen, zelfs 10 minuten per dag, helpen om de geest te zuiveren en energie in een positieve richting te kanaliseren.
   • Zoek een geschikte plek voor je meditatie, ga zitten of liggen. Begin diep te ademen en haal langzaam adem. Je kunt zelfs gerichte visualisatie proberen door jezelf voor te stellen op een rustige plek, zoals een strand, bij een beekje of op een open plek in het bos.
4. 4 Krijg genoeg slaap. Zorg voor een specifiek slaapschema en zorg voor voldoende uren slaap. Het doel is om minimaal zeven of acht uur slaap per nacht te krijgen.
   • Als je moeite hebt om in slaap te vallen, probeer dan naar ontspannende muziek te luisteren. Gebruik geen elektronische gadgets ten minste 15 minuten voor het slapengaan.
5. 5 Begin met sporten. Studies hebben aangetoond dat je met regelmatige lichaamsbeweging je stressniveau aanzienlijk kunt verminderen. Je lichaam begint meer endorfine aan te maken en je zult je veel beter voelen.
   • Breng niet elke dag een uur door op de loopband. Kies wat je leuk vindt. Dit kunnen yoga, vechtsporten of andere activiteiten zijn. Zelfs tuinieren kan je een krachtige boost van positieve energie geven.

Methode 5 van 6: Zoek ondersteuning

1. 1 Praat met een goede vriend of familielid. Zoek iemand die u kunt vertrouwen en praat over uw medische toestand. Vind je het moeilijk om er hardop over te praten, schrijf dan een brief of stuur een e-mail. Als je bang bent om te praten over hoe je met de ziekte worstelt, vertel ons dan tenminste over je ervaringen.
   • Je kunt ook vrienden of familie vertellen over je triggers. Met deze informatie zullen ze u eraan herinneren wanneer u het risico loopt op een nieuwe aanval. Ze kunnen u ook helpen bij het ontwikkelen van alternatief gedrag.
   • Vraag je vrienden en familie om je te steunen als ze zien dat je met succes het alternatieve gedrag volgt dat je hebt ontwikkeld.
2. 2 Praat met een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een counselor of therapeut kan u helpen manieren te vinden om met uw ziekte om te gaan. Deze persoon kan u ook helpen bij het genezen van depressies of andere problemen die uw verwonding veroorzaken.
   • Als u door een bezoek aan een consulent of therapeut geen positieve resultaten ziet, neem dan contact op met een andere specialist op dit gebied. U bent immers niet gebonden aan slechts één arts of consulent. Het is belangrijk om iemand te vinden met wie je een band kunt voelen, iemand die je echt helpt.
   • Therapieën die voor u werken, kunnen gedragstherapie zijn (vooral training gericht op het veranderen van gewoonten), psychotherapie, psychodynamische psychotherapie, hypnotherapie, cognitieve gedragspsychologie en mogelijk antidepressiva.
3. 3 Stel uw arts vragen over medicatie. Verschillende geneesmiddelen zijn succesvol gebleken bij de behandeling van trichotillomanie, zoals fluoxetine, aripiprazol, olanzapine en risperidon. Ze helpen bij het reguleren van de niveaus van chemische verbindingen in de hersenen en verminderen de symptomen van angst, depressie en emotionele toestanden die haartrekken kunnen veroorzaken.
4. 4 Neem online of telefonisch contact op met de ondersteuning. Als u geen toegang heeft tot adviesdiensten, kunt u deze via andere bronnen verkrijgen. Zoek op internet naar sites en organisaties die gratis hulp bieden voor trichotillomanie.

Methode 6 van 6: Diagnose stellen

1. 1 Let op specifieke acties of reacties die het begin van deze ziekte kunnen signaleren. Trichotillomanie is officieel geclassificeerd als een stoornis in de impulsbeheersing, samen met pyromanie, gokverslaving en kleptomanie. Als je last hebt van trichotillomanie, gaan je acties of reacties op bepaalde prikkels gepaard met haren trekken. Ze kunnen ook omvatten:
   • Kauwen of geplukt haar eten.
   • Lippen of gezicht wrijven met geplukte haren.
   • Een groeiend gevoel van spanning net voor het uittrekken van haar of bij het proberen weerstand te bieden aan dit gedrag.
   • Plezier, voldoening of opluchting na het uittrekken van haar.
   • Je betrapt jezelf erop dat je je haar uittrekt (dit wordt "automatisch" of onbedoeld gedrag genoemd).
   • Je realiseert je dat je met opzet je haar uittrekt (dit gedrag wordt "gefocust" genoemd).
   • Je gebruikt een pincet of ander gereedschap om de haren eruit te trekken.
2. 2 Herken de fysieke tekenen van deze aandoening. Er zijn verschillende duidelijke tekenen van trichotillomanie. Ze bevatten:
   • Merkbaar haarverlies veroorzaakt door constant trekken.
   • Focal kale plekken op de hoofdhuid of andere delen van het lichaam.
   • Spaarzame of ontbrekende wenkbrauwen en wimpers.
   • Geïnfecteerde haarzakjes.
3. 3 Zoek uit of je andere obsessieve gewoonten hebt. Sommige mensen kunnen op hun nagels bijten, op hun duim zuigen, hun hoofd schudden of voortdurend krabben of porren in bepaalde delen van hun huid.
   • Volg dit gedrag in de loop van een aantal dagen om erachter te komen welke echt dwangmatige gewoonten zijn. Let op wanneer en hoe vaak je deze handelingen uitvoert.
4. 4 Bepaal of u aanvullende schendingen heeft. Is trichotillomanie echt je enige medische aandoening? Patiënten kunnen ook lijden aan depressie, obsessief-compulsieve stoornis, het syndroom van Gilles de la Tourette, bipolaire stoornis, fobieën, persoonlijkheidsstoornissen en in sommige gevallen zelfmoordneigingen vertonen. Het raadplegen van een arts of een professional in de geestelijke gezondheidszorg kan nuttig zijn als u een comorbide aandoening heeft.
   • Het is echter moeilijk te zeggen welke aandoening de hoofdoorzaak is.Veroorzaakt haaruitval depressie en een verlangen om zich van anderen te isoleren en plezier uit schaamte te vermijden?
   • Succesvol herstel van trichotillomanie vereist vaak behandeling voor andere comorbide aandoeningen.
5. 5 Praat met uw zorgverlener over haarverliesstoornissen. Als een persoon denkt dat hij ziek is met trichotillomanie, moet hij worden onderzocht door een gekwalificeerde specialist om andere aandoeningen van de haarzakjes uit te sluiten. Bepaalde medische aandoeningen kunnen ook haaruitval veroorzaken, zoals alopecia en ringworm. Tijdens het onderzoek zal de arts op zoek gaan naar bewijs dat trichotillomanie ondersteunt: ongelijk getrokken haren, gebroken haren en andere afwijkingen.
6. 6 Erken dat trichotillomanie een ziekte is. Allereerst moet je begrijpen dat deze aandoening moet worden behandeld zonder alles toe te schrijven aan een gebrek aan wilskracht. Deze aandoening wordt veroorzaakt door genetische oorzaken, stemmingswisselingen en uw persoonlijke oorzaken.
   • Hersenscans hebben aangetoond dat mensen met trichotillomanie onderscheidende kenmerken in de hersenen hebben die afwezig zijn bij degenen bij wie de ziekte niet is gediagnosticeerd.
7. 7 Het moet duidelijk zijn dat deze aandoening een speciale vorm van zelfbeschadiging is. Zeg niet tegen jezelf dat het "oké" is om je haar uit te trekken. Zoals met alle vormen van deze aandoeningen, kan trichotillomanie zich in de loop van de tijd manifesteren met tekenen van additief gedrag. Na verloop van tijd wordt de behandeling ervan steeds moeilijker, dus het is noodzakelijk om de ziekte zo snel mogelijk onder controle te krijgen.

Waarschuwingen

• Trichotillomanie kan bijdragen aan het ontstaan ​​van alcohol- of drugsmisbruik, omdat patiënten zichzelf willen beschermen tegen gevoelens van schaamte, schuld en falen. Als u zich realiseert dat u alcohol of drugs bent gaan gebruiken, moet u onmiddellijk hulp zoeken.