Inhoud

• Stappen
• Deel 1 van 4: Geef een overzicht van de plot
• Deel 2 van 4: Personages maken
• Deel 3 van 4: Aan de slag
• Deel 4 van 4: Vertel een verhaal
• Tips

Het schrijven van een detectiveverhaal of een andere roman is echt een ontmoedigende onderneming. Maak eerst een plan om je gedachten te ordenen en twijfels over je capaciteiten weg te nemen. Introduceer vervolgens de personages en bedenk slachtoffers, verdachten en hoofdpersonages die nodig zijn om het plot te laten vorderen. Daarna kun je geschiedenis gaan schrijven!

Stappen

Deel 1 van 4: Geef een overzicht van de plot

1. 1 Bepaal de locatie. Hier hoef je niet eerst over na te denken, maar als je een algemeen idee hebt van hoe je het verhaal eruit wilt laten zien, overweeg dan de setting. Dit omvat de locatie, tijdsperiode, tijd van het jaar, geografische locatie en zelfs klimaat en atmosfeer.
   • Denk na over de sfeer in je verhaal. Voor een deel zal het afhangen van de scène.
   • Een detectiveverhaal over gebeurtenissen in een kleine Sovjetstad in de jaren 50 van de vorige eeuw zal bijvoorbeeld heel anders zijn dan een detectiveverhaal dat zich afspeelt in het huidige Chicago of Edinburgh in de 18e eeuw.
   • Of hier is een ander voorbeeld: de Sherlock Holmes-verhalen hebben meestal zo'n donkere sfeer vanwege de tijdsperiode waarin ze zich afspeelden (Victoriaanse en Edwardiaanse tijdperken) en vanwege het mistige weer in Londen.
2. 2 Bouw een verhaallijn. De verhaallijn toont de ontwikkeling van de plot in de roman. Typisch worden hier acht stadia onderscheiden: stilstand, impuls, zoektocht, verrassing, beslissende keuze, climax, wending en ontknoping.
   • Stasis is een normaal, dagelijks leven. U kunt beginnen met het beschrijven van het gewone leven van een detective, getuige of ander personage namens wie u vertelt. Impuls is de gebeurtenis die de zoektocht in gang zet (in dit geval de moordenaar).
   • Bij Surprise draait alles om wendingen, maar ook om moeilijkheden die de ontwikkeling van de plot ondersteunen. In een detectiveverhaal kan dit nieuw bewijs zijn, nieuwe motieven die naar voren komen of problemen bij het vinden van een verdachte.
   • De beslissende keuze is de belangrijkste moeilijke vraag in het verhaal van de hoofdpersoon. In dit stadium moet het personage beslissen wat te doen om het verhaal te voltooien, en vaak moet hij het moeilijke pad kiezen. Dit moment bepaalt het karakter. Doorgaans leidt de keuze tot een climax - een fase waarin de actie en spanning hun hoogste punt bereiken, bijvoorbeeld wanneer de rechercheur de verdachte actief pakt.
   • De wending en de ontknoping laten zien hoe de personages zijn veranderd en hoe het nieuwe alledaagse eruit ziet.
   SPECIALIST'S ADVIES

   

   Lucy V. Hay

   
   
   Professionele schrijver Lucy W. Hay is een schrijver, scripteditor en blogger. Helpt andere schrijvers door middel van workshops, cursussen en zijn Bang2Write blog. Hij is de producent van twee Britse thrillers. Haar detectivedebuut, The Other Twin, wordt momenteel gefilmd door Free @ Last TV, maker van de voor een Emmy genomineerde serie Agatha Raisin.

   Lucy V. Hay
   professionele schrijver

   Begin met de vraag die de hoofdpersoon moet beantwoorden. Schrijver en scenarioschrijver Lucy Haye zegt: "De plot van detectiveverhalen is erg complex, dus in de regel beginnen ze met een misdaad of een vraag waarop een van de personages moet antwoorden. Bovendien staat meestal een personage met detectivevaardigheden centraal in het mysterie. Hij hoeft geen echte rechercheur te zijn, maar hij moet wel een brandend verlangen hebben om een ​​vraag te beantwoorden of een zaak op te lossen."

   
   
3. 3 Benadruk intriges. Het is belangrijk dat de lezer het hele verhaal door in gissingen wordt verzonken. Natuurlijk kun je binnenkomen vanaf het moment dat de rechercheurs het lijk op de plaats delict onderzoeken, maar om de plot interessanter te maken, laat de lezer vanaf het begin raden wat er aan de hand is.
   • Verzin een onwaarschijnlijke gang van zaken. Zo kwam een ​​schrijver met een verhaal waarin een vrouw haar testament verandert, haar kinderen in de steek laat en al haar fortuin nalaat aan een stervende man. Al snel wordt deze man vermoord. Deze situatie is zo ongebruikelijk dat lezers meer willen weten.
4. 4 Maak een plotontwikkelingsplan. Nadat u de hoofdboog hebt geïdentificeerd, maakt u een gedetailleerde schets van het verhaal. Ga hoofdstuk voor hoofdstuk door en beschrijf kort wat er in elk hoofdstuk zal gebeuren. Dit maakt het voor u gemakkelijker wanneer u aan het werk gaat.
   • U kunt bijvoorbeeld schrijven: 'Hoofdstuk 1: Stel de hoofdpersoon voor, rechercheur Rebecca Newport. Begin met het podium bij haar huis, waar ze gaat werken. Ze krijgt al vroeg een telefoontje en komt er al snel achter dat het moord is."
5. 5 Creëer fysieke, verbale en thematische signalen voor de lezer. Aanwijzingen vallen voornamelijk in drie categorieën: fysiek, verbaal en thematisch. Fysieke aanwijzingen zijn bijvoorbeeld bloeddruppels, DNA-analyse en schoenzoolafdrukken. Verbale aanwijzingen zijn wat door gesprekken tussen personages glipt, en thematische aanwijzingen zijn bijvoorbeeld de onheilspellende omgeving wanneer de moordenaar verschijnt of dat de schurk in het zwart gekleed is.
   • Hints kunnen op twee manieren worden gebruikt.In het eerste geval worden ze onmiddellijk in de plot geïntroduceerd (de moordenaar verliest bijvoorbeeld zijn decoratie bij de uitgang van het huis), en de lezer kan ze opmerken of er geen aandacht aan besteden. In het tweede geval verschijnen er aanwijzingen naarmate de plot zich ontwikkelt (bijvoorbeeld het resultaat van een DNA-test, waarover de lezer niet vóór de rechercheur te weten zal komen).
   • Bovendien verschillen de aanwijzingen in de mate van duidelijkheid. Sommigen van hen zijn heel voor de hand liggend, zoals een pistool dat is achtergelaten op een plaats delict. Anderen zijn meer onopvallend (het slachtoffer droeg bijvoorbeeld paars, en dit is, zoals later bleek, de sleutel tot het oplossen van het misdrijf).
   • Het is niet nodig om alle aanwijzingen van tevoren aan te duiden, maar markeer een paar belangrijke punten en werk deze gedurende het hele verhaal door. Zet niet alles in één scène tegelijk.
   SPECIALIST'S ADVIES

   

   Lucy V. Hay

   
   
   Professionele schrijver Lucy W. Hay is een schrijver, scripteditor en blogger. Helpt andere schrijvers door middel van workshops, cursussen en zijn Bang2Write blog. Hij is de producent van twee Britse thrillers. Haar detectivedebuut, The Other Twin, wordt momenteel gefilmd door Free @ Last TV, maker van de voor een Emmy genomineerde serie Agatha Raisin.

   Lucy V. Hay
   professionele schrijver

   Leid lezers op het verkeerde spoor om intriges toe te voegen... Schrijver en scenarioschrijver Lucy Haye zegt: “Een goed detectiveverhaal moet elementen bevatten die de centrale vraag versluieren. Misschien wel de meest bekende daarvan is de rode haring, waarbij kijkers denken de boosdoener te kennen, maar het in werkelijkheid bij het verkeerde eind hebben."

6. 6 Word een expert in het hoofdonderwerp van het verhaal. Om de lezer te laten geloven wat je schrijft, moet je weten waar je het over hebt. Als je wilt schrijven over een moord in verband met een Japanse theeceremonie, moet je elk detail van de ceremonie kennen, tot in het kleinste detail.
   • U kunt op internet naar informatie zoeken, maar zorg ervoor dat u ook andere bronnen gebruikt, zoals een bezoek aan uw plaatselijke bibliotheek.
   • Hoewel het erg nuttig is om de informatie te bestuderen, is het vaak het beste om ervaring op het gekozen gebied te hebben. Probeer bijvoorbeeld waar mogelijk een theeceremonie bij te wonen.

Deel 2 van 4: Personages maken

1. 1 Maak een profiel voor elk personage om niet in de war te raken. U kunt een beschrijving opgeven van uiterlijk, achtergrond (wat er gebeurde vóór de huidige gebeurtenissen), opleidingsniveau en werkplek, evenals karaktereigenschappen.
   • Je kunt ook eigenaardigheden en persoonlijkheid toevoegen.
   • Als u een vragenlijst heeft om naar te verwijzen, voorkomt u verwarring tijdens het schrijfproces.
2. 2 Maak het personage empathisch, maar niet noodzakelijk sympathiek tegenover de lezers. "Schattige" karakters zijn meestal te wit en pluizig zonder karakterdiepte. Om samenhangende, interessante karakters te creëren, geef ze hun gebreken en zwakheden, terwijl de lezers zich nog steeds met hen verbonden voelen.
   • Het nadeel kan zijn dat het personage altijd te laat is, zijn moeder haat of niet goed kan opschieten met collega's. Als je voorbeelden nodig hebt, denk dan aan mensen die je kent of in het verleden hebt ontmoet.
   • Er zijn veel manieren om je personages empathisch te maken. De held kan in financiële problemen zitten of het slachtoffer in het verhaal. Het is mogelijk om in een van de scènes het personage aan de kaak te stellen als ongeïnteresseerd, zelfs als hij op een ander moment uit egoïstische belangen handelt. Een moordenaar helpt bijvoorbeeld gewoon een oude vrouw om een ​​kat uit een boom te halen.
   • Sherlock Holmes is bijvoorbeeld niet per se sympathiek. Hij is echter interessant als persoon en lezers voelen met hem mee omdat hij erg slim is en goed in wat hij doet.
3. 3 Voeg enkele verdachten toe. Als algemene regel geldt dat u niet slechts één persoon als verdachte moet aanwijzen. Wat voor mysterie zal dit zijn? Het is beter om meerdere personen voor te stellen die mogelijk verdacht zijn (persoon 5-6).
   • Variatie houdt de intriges gaande en lezers zullen het niet redden.
4. 4 Kom met de motieven van de verdachten. Elke potentiële verdachte moet een ander motief hebben om het slachtoffer te doden, en elk moet net zo geloofwaardig zijn als de volgende. Anders lijkt het verhaal misschien een beetje eenzijdig. Je moet bijvoorbeeld niet elk moordmotief tot geld koken.
   • Het is beter om dit te doen: het motief van een persoon is om een ​​geheim te bewaren, het motief van een ander is om geld te krijgen, en de derde is gewoon jaloers op het slachtoffer vanwege een nevenrelatie.
5. 5 Maak de moordenaar geloofwaardig. De persoon die je uiteindelijk kiest om schuldig te zijn, moet op alle mogelijke manieren tot misdaad in staat zijn (zowel fysiek als emotioneel). Anders voelen lezers zich bedrogen.
   • Het is bijvoorbeeld onwaarschijnlijk dat een zwakke bejaarde in staat is om een ​​lichaam op te tillen en van een brug te gooien, ongeacht in welke staat van passie hij ook is.
6. 6 Kruip in het hoofd van de detective. Dit is vaak de hoofdpersoon van een detectiveverhaal. Of je het verhaal nu vertelt vanuit het perspectief van een detective (diepe maar licht vervormde blik) of vanuit een derde persoon (die een breder perspectief op het verhaal geeft), je moet je personage goed kennen.
   • Behandel de volgende vragen: Is de detective volledig gebaseerd op logica, of vertrouwt hij soms op intuïtie? Heeft hij een extreem analytische geest en tuurt hij in elk detail, of is hij beter in het begrijpen van het grote geheel van wat er gebeurt? Wat zijn de individuele kenmerken? Wat helpt hem om correct te denken? Is hij verslaafd aan cafeïne? Slaapt hij aan zijn bureau?
   • Kleine details zorgen ervoor dat het personage er realistischer uitziet.
   • Sherlock Holmes heeft bijvoorbeeld een extreem analytische geest en vertrouwt helemaal niet op intuïtie. Bovendien is hij overdreven rationeel en niet emotioneel genoeg, waardoor zijn relaties met mensen er vaak onder lijden. De kenmerken zijn bijvoorbeeld de behoefte aan een gesprekspartner om ideeën te bespreken, viool te spelen en vreemde experimenten uit te voeren om meer te leren over het oplossen van misdaden.
7. 7 Vul het slachtoffer (of de slachtoffers) in. Je kunt het slachtoffer al in het begin dood laten zien en de details van haar leven door de geschiedenis heen ontrafelen. Of je kunt je het slachtoffer voorstellen als een personage en dan verder gaan met de moord.
   • Denk bij het maken van een slachtoffer na over hoe het moet bijdragen aan het verhaal. Als bijvoorbeeld een aardig persoon wordt vermoord, zal de lezer zich onmiddellijk tegen de moordenaar keren. Als het slachtoffer echter walgelijk was, zal de lezer misschien de moordenaar rechtvaardigen.
   • Maak een achtergrondverhaal voor het slachtoffer, zodat de lezer niet onverschillig voor haar is. Introduceer geleidelijk details in het verhaal.
   • Het is zelfs mogelijk om van een van de potentiële verdachten het volgende slachtoffer van de moordenaar te maken.

Deel 3 van 4: Aan de slag

1. 1 Begin met een actie om de lezer te verleiden. Het kan iets dramatisch zijn, zoals de hoofdpersoon in een gevaarlijke situatie, of een verwijzing naar een scène die later plaatsvindt. Of je kunt gewoon iets onbeduidends gebruiken om de held op een gevaarlijke reis te sturen en hem uit het dagelijks leven te halen.
   • Vergeet niet om onderweg details van de instelling toe te voegen, zodat de lezer begrijpt waar de actie plaatsvindt.
   • The Da Vinci Code van Dan Brown begint bijvoorbeeld met de dramatische dood van de curator van het Louvre, die meteen de aandacht van de lezer trekt.
2. 2 Introduceer verdachten door middel van interacties en dialogen. Een manier om verdachten te introduceren is om ze voorafgaand aan de moord met het slachtoffer te laten communiceren, en de rechercheur moet getuige zijn van hun kennis. Een andere mogelijkheid is dat de getuige of met het slachtoffer verbonden persoon mogelijke verdachten aan de rechercheur noemt.
   • Een rechercheur kan bijvoorbeeld getuige zijn van een gevecht tussen een verdachte en een slachtoffer voordat het slachtoffer dood wordt aangetroffen.
   • Of een rechercheur zou een buurman kunnen vragen: "Weet u of het slachtoffer conflicten heeft gehad met iemand?" De buurman kan antwoorden: „Laat me even nadenken. Ik zag een jonge man die Sveta 's avonds laat bezocht toen haar man niet in de stad was. Ik denk dat deze man bij deze zaak betrokken zou kunnen zijn."
3. 3 Voeg misdaad toe aan een van de eerste drie hoofdstukken. Een detectiveverhaal is een snel verhaal. Het moet niet worden uitgesteld, want als de misdaad nog steeds niet is begaan in het derde hoofdstuk, zal de lezer hoogstwaarschijnlijk zijn interesse verliezen en het boek neerleggen.
4. 4 Werk aan het realisme op de plaats delict. Terwijl je probeert een detectiveverhaal te schrijven, realiseer je je misschien dat je niet echt veel weet over het doden van een persoon. Dit is prima, maar je moet wat onderzoek doen om de scène realistischer te maken.
   • Een persoon neersteken is bijvoorbeeld niet zo eenvoudig als het lijkt. Het is eigenlijk best moeilijk om iemand met een mes neer te steken, vooral als die iemand zich verzet.
   • Houd er rekening mee dat de meeste amateurmoordenaars fouten zullen maken. Ze zijn niet getraind om te doden, en de meeste mensen weten niet eens hoe ze de dodelijke slag moeten toedienen. Dit betekent dat ze sporen achterlaten.
   • Denk na over hoe je van het lichaam af kunt komen. Het lichaam is moeilijk te bewegen, en het is ook behoorlijk merkbaar. Ook zal het bloed- en/of DNA-sporen achterlaten en gaan stinken. Het graven van een gat duurt lang en als het lichaam in het water wordt gegooid, kan het weer op de kust worden gegooid.

Deel 4 van 4: Vertel een verhaal

1. 1 Voer ondervragingen van verdachten geleidelijk en in verschillende settings in. Als je elk politieverhoor doet, stopt het de geschiedenis. Het is beter dat de rechercheur één persoon verhoort in het huis waar de moord plaatsvond, een ander op het politiebureau, een ander op straat als buurman, enzovoort.
2. 2 Geef de lezer een kans om de misdaad op te lossen door aanwijzingen in het verhaal toe te voegen. Aan het einde van het verhaal kun je natuurlijk vertellen over de vingerafdruk op de batterij van de zaklamp, maar dit is niet helemaal waar in relatie tot de lezer. Het is beter om hier op een bepaald punt in de geschiedenis op zijn minst een hint naar te geven.
   • Zo kan worden opgemerkt dat op de plaats van het incident een zaklamp is achtergelaten, zorgvuldig van de buitenkant afgeveegd. Of noem een ​​vingerafdruk die van een batterij is genomen.
3. 3 Wijs de verkeerde richting met hints. Aanwijzingen kunnen leiden tot meerdere mensen tegelijk, of tot één persoon die de voor de hand liggende keuze van de slechterik lijkt, maar uiteindelijk niet de moordenaar zal zijn. Deze tactiek wordt misleiding genoemd. Je laat de lezer al het bewijs zien, maar stuurt hem op het verkeerde spoor.
   • Zo kan een van de verdachten een wandelaar zijn en blijven er grote voetafdrukken van wandelschoenen op de plaats delict. In feite kunnen deze sporen zijn achtergelaten door een vrouw die de laarzen van haar man leende.
4. 4 Houd het tempo vast zonder af te wijken van de plot. Houd de lezer in het hele boek geïnteresseerd om meer te leren door ze de pagina's te laten omslaan. Een detectiveverhaal moet een dynamisch plot hebben, dus verzand niet in een onheilspellende omgeving en sierlijke beschrijvingen. Volg de plot door de contouren, zodat je weet waar het verhaal naartoe gaat.
   • Op dezelfde manier introduceert u bij elk hoofdstuk een nieuw verhaalelement. Aan het einde van het hoofdstuk moet de lezer zich afvragen wat er nu gaat gebeuren. U kunt een nieuwe aanwijzing invoeren die naar een andere verdachte verwijst, en de lezer zal moeten blijven lezen om te zien of de gok correct is.
5. 5 Voeg tegen het einde een plotwending toe. Tegen het einde van een goed detectiveverhaal komt er een onverwachte wending die de lezer verbaast. Deze wending mag echter niet zo scherp zijn dat de lezer zich bedrogen voelt. In plaats daarvan moet hij de logica en aanwijzingen van de geschiedenis volgen, maar op een onverwachte manier.
   • Misschien wezen alle aanwijzingen er bijvoorbeeld op dat de moordenaar de enige zoon van een rijke man was, omdat het leek alsof alleen hij een motief had om het slachtoffer te doden. En de wending zou kunnen zijn dat de man nog een kind had - een dochter, die ook het fortuin moet erven na zijn dood. Hints moeten geschikt zijn voor zowel zoon als dochter, zodat de lezer zich niet bedrogen voelt.
   • Een ander voorbeeld is de bekende wending in het boek/film Murder on the Orient Express (spoiler alert!). Aan het einde verneemt de lezer/kijker dat in feite alle verdachten samenspanden om een ​​moord te plegen, en niemand de schuldige was.
6. 6 Werk aan de beurt en wissel af na de climax. Zodra de moordenaar is gepakt, merk je op hoe de personages ten goede of ten kwade zijn veranderd. Laat ze vervolgens zien hoe ze weer normaal worden.
   • Misschien overschrijdt een rechercheur bijvoorbeeld de grenzen van de ethiek en besluit hij de politie te verlaten. Nu kan hij op zoek naar een nieuwe baan.
   • Of misschien was de rechercheur een groentje en zou hij promoveren nadat de zaak was opgelost.

Tips

• Maak het je doel om elke dag te schrijven. Schrijf bijvoorbeeld 500 woorden per dag of 3 uur per dag. Hoe dan ook, blijf bij het doel om vooruitgang te boeken.
• Besteed wat tijd aan het lezen van romans in dit genre om ze beter te begrijpen.