Inhoud

• Stappen
• Waarschuwing

Paranoïde stoornis is een toestand waarin de patiënt iets heel erg gelooft, maar in feite zijn hun overtuigingen verkeerd, bovendien zijn deze overtuigingen in hen erg sterk. Waanstoornis is geen vorm van schizofrenie, zoals veel mensen het vaak verkeerd begrijpen. In plaats daarvan wordt een persoon als paranoïde beschouwd om aan te nemen dat een situatie hem minstens een maand kan overkomen, en deze overtuiging lijkt normaal voor hem. Over het algemeen is het gedrag van de patiënt normaal, behalve de waanfactor. Er zijn veel verschillende soorten waanstoornissen, waaronder liefdevolle wanen, egoïsme, jaloezie, schade en fysieke wanen. Bij het onderzoeken van deze ziekten moet u bedenken dat mensen een buitengewoon sterke intellectuele kracht hebben en zich vreemde beelden kunnen voorstellen die de denker heel echt overkomen.

Stappen

Methode 1 van 3: Begrijp wat paranoia is

1. 

   
   
   Wat is waanvoorstelling? Wanen zijn onwankelbare overtuigingen die niet zullen veranderen, zelfs niet als er bewijs tegen is. Dit betekent dat als je probeert te redeneren met een paranoïde persoon, zijn overtuigingen niet zullen veranderen. Als je met een heleboel bewijzen tegen die gedachte komt, zullen ze blijven doen alsof ze gelijk hebben.
   • Ook mensen met dezelfde sociale status en culturele gewoonten vinden deze overtuiging onredelijk of zelfs onbegrijpelijk.
   • Een voorbeeld van bizarre paranoia is wanneer iemand denkt dat zijn organen zijn vervangen door organen van iemand anders, terwijl er geen littekens of tekenen van een operatie zijn. Een minder bizar geval van paranoia, zoals aannemen dat je in de gaten wordt gehouden of in het geheim wordt gefilmd door een politie- of overheidsspion.

2. 

   
   
   Criteria voor het bepalen van waanstoornissen. Werkelijke waanstoornis treedt op wanneer een persoon waanideeën heeft die minstens een maand aanhouden, waarbij geen rekening wordt gehouden met de tijd die wordt besteed aan andere psychische aandoeningen zoals schizofrenie. De volgende criteria zijn voor het diagnosticeren van waanstoornissen:
   • Heb een maand of zo paranoïde gedachten.
   • Deze wanen voldoen niet aan de diagnostische criteria voor schizofrenie, wat betekent dat de wanen gepaard moeten gaan met kenmerken van schizofrenie zoals hallucinaties, verwarde spraak, gedragsstoornis en grillig gedrag bewegende of verminderde emotionele expressie.
   • Afgezien van de waanvoorstellingen en paranoïde aspecten van het leven, worden alle andere functies niet beïnvloed. Individuen kunnen nog steeds in hun dagelijkse behoeften voorzien. Gedrag lijkt ook niet raar.
   • De duur van de wanen is prominenter dan factoren zoals stemmingskenmerken of hallucinaties die optreden bij de wanen. Dat wil zeggen, stemmingswisselingen of hallucinaties zijn niet de focus of het dominante symptoom.
   • Substantie, medicatie of andere medische aandoening is niet de oorzaak van de paranoia.

3. 

   
   
   Let op bepaalde aandoeningen die kunnen leiden tot hallucinaties of wanen, of beide. Voorbeelden zijn onder meer schizofrenie, bipolaire stoornis, depressie, delirium en dementie.,

4. 

   Begrijp het verschil tussen waanvoorstellingen en hallucinaties. Hallucinaties zijn ervaringen met waarneming en zonder externe prikkels. Hallucinaties komen ook vaak voor via een of meer van onze zintuigen, meestal gehoor, maar kunnen ook zien, ruiken of voelen.

5. 

   Onderscheid maken tussen paranoïde en schizofrene stoornissen. Waanstoornis voldoet niet aan de diagnostische criteria van schizofrenie. Schizofrenie vereist andere kenmerken, zoals hallucinaties, verwarde spraak, gestoord gedrag, immobilisatie of verminderde expressie.

6. 

   De prevalentie van waanstoornis. Waanstoornis treft gemiddeld ongeveer 0,2% van de bevolking. Omdat de ziekte geen invloed heeft op de levensfuncties of het gedrag zonder afwijkingen, is het moeilijk om een ​​persoon met een waanstoornis te herkennen.

7. 

   De oorzaak van de paranoia kan niet worden vastgesteld. Er is uitgebreid onderzoek gedaan naar en theorie over de oorzaak en het paranoïde proces, maar onderzoekers moeten de exacte oorzaak nog bepalen. advertentie

Methode 2 van 3: Begrijp verschillende wanen

1. 

   Paranoia herkennen kan worden bemind. Het waanidee van bemind worden heeft een gemeenschappelijk kenmerk: de zieke denkt dat iemand anders verliefd is, meestal in een hogere status dan de zieke, zoals een beroemdheid of zijn manager. Ze zullen proberen in contact te komen met iemand waarvan ze denken dat hij verliefd op hen is, zelfs als ze bereid zijn te stalken of geweld te gebruiken.
   • Iemand met waanvoorstellingen dat hij of zij geliefd is, gedraagt ​​zich vaak mild en wordt soms prikkelbaar, hartstochtelijk of jaloers.
   • Het algemene gedrag van mensen met deze vorm van de ziekte is:
     • Er is een overtuiging dat hun publiek probeert hen een impliciete boodschap te sturen, bijvoorbeeld door middel van lichaamstaal of spraak.
     • Ze kunnen het object stalken of ermee omgaan door brieven te schrijven, sms-berichten of e-mail te verzenden, ongeacht het object dat ze niet willen ontvangen, maar toch doen.
     • Er is een vaste overtuiging dat proefpersonen nog steeds van hen houden, zelfs als er tegenbewijs is, zoals beperkte toegang.
   • Deze waanvorm komt vaker voor bij vrouwen dan bij mannen.

2. 

   Onderscheid hooghartige paranoia. Trotse wanen hebben als gemeenschappelijk kenmerk dat de patiënt denkt dat hij een niet-erkend talent, wijsheid of vermogen heeft om te ontdekken. Ze geloven in hun specialiteiten, zoals geloven dat ze een belangrijke rol, een ander vermogen of een andere macht hebben.
   • Ze kunnen ook denken dat ze een beroemdheid zijn, of denken dat ze zoiets groots als een tijdmachine hebben uitgevonden.
   • Mensen met aanmatigende paranoia vertonen vaak opschepperig of overdreven gedrag en lijken neerbuigend tegenover anderen te zijn.
   • Bovendien lijken ze impulsief en onrealistisch over hun doelen en dromen.

3. 

   Let op jaloers gedrag dat tekenen van paranoia vertoont. Jaloerse wanen hebben als gemeenschappelijk kenmerk dat de patiënt denkt dat zijn echtgeno (o) t (e) of partner ontrouw is. Zelfs als er omgekeerd bewijs is, weten ze zeker dat hun partner een affaire heeft. Soms lappen mensen met deze paranoia hun feiten of bevindingen op om te concluderen dat het ontrouw bewijs was.
   • Het algemene gedrag van een patiënt met jaloerse wanen is geweld gebruiken, proberen de activiteiten van de partner te beperken of niet de deur uit te laten gaan. In feite is deze vorm van waanvoorstellingen het meest gerelateerd aan geweld en is vaak het motief voor doodslag.

4. 

   Let op gedrag dat tekenen van waanvoorstellingen vertoont. Het waanidee van geschaad worden heeft een gemeenschappelijk kenmerk in die zin dat de patiënt denkt dat hij of zij is beraamd om te vermoorden, bedrogen, gestalkt, gestalkt of lastiggevallen te worden. Dit is de meest voorkomende vorm van paranoia. Soms heeft een persoon met waanideeën dat hij gekwetst is een vaag gevoel dat hij zal worden vervolgd, maar kan hij de oorzaak niet noemen.
   • Slechts een kleine belediging kan door de zieke worden overdreven en het zien als de bedoeling hem te misleiden of lastig te vallen.
   • Gedrag wordt vaak gekenmerkt door woede, verdediging, verontwaardiging of achterdocht.

5. 

   Merk op hoe het waanlichaam de functies en sensaties van het lichaam beïnvloedt. Wanen van het lichaamstype zijn gerelateerd aan het lichaam en de zintuigen, en de persoon kan een waanvoorstelling hebben over zijn uiterlijk, denkend dat hij een ziekte heeft of geïnfecteerd is.
   • Een goed voorbeeld van waanvoorstelling van het lichaamstype is een persoon die gelooft dat de persoon stinkt of dat een insect de huid aanvalt. Er zijn ook gevallen waarin ze denken dat hun uiterlijk lelijk is of dat er iets op het lichaam in de problemen zit.
   • Het gedrag van deze mensen komt vaak overeen met hun paranoïde denken. Iemand die bijvoorbeeld denkt dat hij wordt aangevallen door een insect, zal vaak een dermatoloog bezoeken en weigeren een psychiater te zien omdat hij vindt dat dat niet nodig is.
   advertentie

Methode 3 van 3: Zorg voor de persoon met een waanstoornis

1. 

   Praat met iemand waarvan wordt vermoed dat hij een waanstoornis heeft. Het kan zijn dat je de waanideeën van de persoon pas herkent als ze erover beginnen te praten, of de effecten die ze hebben op werk en relaties.
   • Soms merk je ongewoon gedrag op dat tekenen van paranoia vertoont. De paranoia wordt bijvoorbeeld duidelijk wanneer de patiënt ongebruikelijke keuzes maakt in het dagelijks leven, zoals het niet willen dragen van een mobiele telefoon uit angst dat de overheid hem bespioneert.

2. 

   Vraag een diagnose van een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Waanstoornis is een ernstige ziekte die behandeling vereist van een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Als u iemand met waanvoorstellingen kent, moet u hem onmiddellijk naar een specialist brengen, aangezien veel ziekten waanvoorstellingen kunnen veroorzaken.
   • Houd er rekening mee dat alleen een specialist een diagnose kan stellen van een persoon met een waanstoornis. Om een ​​waanstoornis correct te diagnosticeren, moet een specialist diepte-interviews afnemen, inclusief beoordeling van symptomen, medische geschiedenis en psychische aandoeningen, en medische dossiers.

3. 

   Ondersteun de patiënt met psychotherapie. Het gebruik van psychotherapie om waanstoornissen te behandelen, houdt in dat er vertrouwen ontstaat tussen de patiënt en de therapeut, gedragsveranderingen worden gecreëerd die relaties verbeteren of werkproblemen veroorzaakt door wildheid. gedachte veroorzaakt. Bovendien kan de specialist, zodra het gedrag positief verandert, hen helpen paranoïde gedachten uit te dagen, te beginnen met de kleinste en minst belangrijke gedachte voor de individuele patiënt.
   • Psychologische onderwijstherapie duurt lang, van 6 maanden tot 1 jaar om resultaten te krijgen.

4. 

   Vraag een psychiater naar antipsychotica. Antipsychotica worden vaak gebruikt bij de behandeling van waanstoornissen. Dit medicijn hielp 50% van de patiënten die aan het onderzoek deelnamen, hun symptomen volledig te verwijderen, terwijl tot 90% zei dat hun symptomen enigszins waren verbeterd.
   • De meest voorkomende antipsychotica voor de behandeling van waanstoornissen zijn pimozide en clozapine. Daarnaast gebruiken mensen ook medicijnen olanzapine en risperidon.
   advertentie

Waarschuwing

• Negeer noch moedig risicovol of gewelddadig gedrag bij de patiënt aan.
• Negeer de emotionele kosten van u en uw verzorger niet, aangezien stress de zorgverleners aanzienlijk kan treffen. Roep anderen op voor ondersteuning om u te helpen met stress om te gaan.