Inhoud

• Stappen
• Methode 1 van 3: Lees de regels
• Methode 2 van 3: De wet van Baker initiëren
• Methode 3 van 3: Follow-up

Wanneer u onder de Baker Act opereert, erkent u dat de persoon een onvrijwillige en dringende psychiatrische evaluatie nodig heeft. Houd er rekening mee dat de uitdrukking "Baker's Law" alleen van toepassing is op zaken in de staat Florida. Andere staten hebben hun eigen regels en procedures met betrekking tot verplichte psychiatrische behandeling.

Stappen

Methode 1 van 3: Lees de regels

1. 1 Lees meer over de wet van Baker. De Baker Act, formeel bekend als Chapter 394 Part I, Florida Charter, is het stuk wetgeving dat voorziet in en reguleert spoedeisende geestelijke gezondheidszorg voor personen die een bedreiging vormen voor zichzelf of anderen.
   • Houd er rekening mee dat de Baker Act specifiek is voor de staat Florida.
   • De Baker Act is van toepassing op vrijwillige en onvrijwillige hulpdiensten, deze diensten omvatten tijdelijke detentie, beoordelingen van de geestelijke gezondheid en behandelingen in de geestelijke gezondheidszorg.
   • De Baker Act voorziet ook in verplichte ziekenhuisopname, verplichte poliklinische behandeling en de rechten van patiënten die vrijwillig of onbewust zijn opgenomen in een psychiatrisch ziekenhuis.
   • U kunt de volledige Baker Act zelf online bekijken: http://www.dcf.state.fl.us/programs/samh/mentalhealth/laws/BakerActManual.pdf
2. 2 Begrijp het verschil tussen vrijwillige en onvrijwillige ziekenhuisopname. Baker's Voluntary Act initieert een echte patiënt. Onvrijwillige Law Baker komt het ziekenhuis binnen tegen de wil van de patiënt.
   • De patiënt moet minstens 18 jaar oud zijn om de Baker Voluntary Act te ondertekenen. Als de patiënt minderjarig is, moet dit proces worden gestart door een ouder of voogd.
   • Als een patiënt vrijwillige geestelijke gezondheidszorg weigert, kan een familielid of andere persoon Baker's onvrijwillige handeling initiëren.
3. 3 Ontdek de vereisten voor onvrijwillige ziekenhuisopname. Het is begrijpelijk dat je Baker's onvrijwillige daad alleen kunt starten als iemand duidelijk hulp nodig heeft. Hiertoe zijn er drie belangrijke en essentiële beperkingen die in acht moeten worden genomen.
   • De persoon kan een psychische aandoening hebben. Hij of zij kan afzien van vrijwillig testen, of kan de noodzaak van testen begrijpen vanwege een duidelijke psychische aandoening.
   • Een persoon kan gevaarlijk zijn voor zichzelf of voor anderen. Dit geldt ook als de persoon niet in staat is om alleen te wonen, of als de persoon zonder behandeling dreigt te worden verwaarloosd.
   • Alle behandelingen moeten uitgeput zijn.
4. 4 Controleer op specifieke tekens. Bij het beoordelen van iemand met ernstige psychische problemen die een medisch noodgeval nodig heeft, zijn er verschillende gedragingen waar u op moet letten. Deze persoon kan een deel van het gedrag vertonen zonder ze allemaal te vertonen.
   • Een persoon kan middelenmisbruik bestrijden, inclusief legaal en illegaal drugsmisbruik of alcoholmisbruik.
   • De persoon kan een buitensporig laag zelfbeeld vertonen dat gepaard gaat met gevoelens van hopeloosheid of hulpeloosheid, of de persoon kan reageren met weinig interesse in zijn/haar omgeving.
   • Problemen met zelfbeheersing zijn een ander belangrijk punt van zorg. De persoon kan te veel of helemaal niet slapen, weigeren te eten, voorgeschreven medicijnen innemen of persoonlijke hygiëne niet handhaven.
   • Oudere patiënten die 's nachts ronddwalen, bijzonder vergeetachtig zijn of onbeheersbare angst vertonen, kunnen ook in aanmerking komen voor behandeling.
   • Andere vreemde gedragingen, waaronder praten over zelfmoord, hallucinaties, verkeerd gerichte acties of spraak, en agressief gedrag kunnen ook in aanmerking komen voor behandeling.

Methode 2 van 3: De wet van Baker initiëren

1. 1 Kijk naar de persoon. De controle over het gedrag van de patiënt en de mentale toestand zijn dichtbij. Baker's Law mag alleen als laatste redmiddel worden gebruikt, vooral als het gaat om onvrijwillige opname. Als u denkt dat er een andere manier is om het psychische probleem van uw naaste aan te pakken, of als u denkt dat dit geen garantie biedt voor herstel, moet u andere alternatieven overwegen.
   • Praat met een naaste over vrijwillige opname. Benader het onderwerp op een niet-bedreigende manier en trek je terug als de persoon gewelddadig wordt of tekenen van agressie vertoont, gevolgd door een harde afwijzing. Houd er rekening mee dat de patiënt behandeling moet weigeren voordat u de onvrijwillige opnameprocedure kunt starten.
2. 2 Het object eerder dan gepland bellen. Als je van plan bent om het hele traject te doorlopen en vermoedt dat de persoon onbewust zal worden opgenomen, moet je ervoor zorgen dat je er alles aan hebt gedaan voordat je psychiatrische hulp inroept.
   • Deze stap is niet strikt noodzakelijk, maar kan deze behandeling gemakkelijker maken.
   • Onvrijwillige patiënten worden naar de dichtstbijzijnde opnamefaciliteit vervoerd, dus zoek het dichtstbijzijnde centrum om te bepalen met wie u contact moet opnemen.
   • Neem contact op met het receptiepersoneel. Zij kunnen de klinische informatie bekijken en u toelating geven. Ook kunnen zij nagaan op welke afdeling de patiënt is opgenomen.
3. 3 Raadpleeg een professional in de geestelijke gezondheidszorg. Een arts, psycholoog, psychiatrisch verpleegkundige of klinisch maatschappelijk werker heeft het recht om een ​​behandeling te starten.
   • Zorg ervoor dat u een gekwalificeerde professionele arts vindt voor uw geliefde. Als dat niet het geval is, praat dan met uw geliefde met een andere arts of een andere plaatselijke professional in de geestelijke gezondheidszorg.
   • Een medewerker van de afdeling psychiatrie moet de patiënt onderzoeken en vaststellen dat hij of zij recht heeft op dwangbehandeling. Dit is een arts of maatschappelijk werker, hij moet een attest invullen dat het onderzoek in de afgelopen 48 uur heeft plaatsgevonden.
   • Het certificaat moet worden afgegeven door lokale wetshandhavingsinstanties. Daarna wordt de opsporingsambtenaar op naam van de patiënt opgenomen in de dichtstbijzijnde opnameafdeling.
4. 4 Vraag indien nodig rechtstreeks hulp van de politie. Als uw geliefde dringend hulp nodig heeft en u kunt het zich niet veroorloven lang genoeg te wachten om de vele gevallen door te nemen, bel dan uw plaatselijke wetshandhavingsinstantie en laat hen weten wat de situatie is. De officier zal de uiterlijke tekens, de noodzakelijke criteria, tonen die voor onderzoek naar de toelatingsafdeling worden gestuurd.
   • Dit wordt meestal gedaan als er geen tijd is. Als iemand bijvoorbeeld heeft geprobeerd zelfmoord te plegen of dreigt zelfmoord te plegen, zichzelf iets aan te doen of iemand anders iets aan te doen, moet u de politie bellen in plaats van de langere methode te gebruiken.
5. 5 Eenzijdige volgorde van regels. Als u getuige bent van storend gedrag, kunt u naar uw plaatselijke griffier gaan en een verzoek indienen voor een onvrijwillige herziening. Als het verzoek wordt bevestigd, beveelt de rechter de sheriff om de patiënt naar de dichtstbijzijnde eerste hulp te brengen.
   • U moet deze petitie indienen samen met een eed dat u persoonlijk getuige bent geweest van een individuele zelfbeschadiging of iets anders. Ook moet u aangeven dat u de persoon de afgelopen dagen heeft verteld over een vrijwillige opname in een ziekenhuis.
   • Alleen u kunt deze petitie indienen als u familie bent van de patiënt.Als u geen familielid bent, moet u het verzoekschrift samen met twee andere belanghebbenden indienen.
   • De rechtbank zal het verzoek onder ede behandelen. Als de gegevens significant genoeg zijn voor de lokale politie, wordt de patiënt doorgestuurd voor behandeling.

Methode 3 van 3: Follow-up

1. 1 Begrijp dat dit slechts tijdelijk is. De dichtstbijzijnde psychiatrische opnameafdeling krijgt de bewaring van de persoon na de inwerkingtreding van de Baker Act, deze bewaring duurt slechts 72 uur nadat de patiënt arriveert.
   • Bij opname krijgt de patiënt een psychiatrisch onderzoek en eventuele spoedeisende zorg die nodig is om zijn/haar onmiddellijke toestand te stabiliseren. Behandeling, of het ontbreken daarvan, zal worden toegepast als dat nodig is op basis van de resultaten van het onderzoek.
   • Na 72 uur moet de patiënt worden vrijgelaten of moet de patiënt onvrijwillige ziekenhuisopname aanvragen.
   • De diagnose moet worden goedgekeurd door een psychiater of klinisch psycholoog.
2. 2 Meer informatie over onvrijwillige opname in een ziekenhuis (IIP). Als de situatie na de eerste evaluatie ernstig genoeg is, kan de GGZ een verzoek indienen om de patiënt onder een IIP te plaatsen.
   • IIP is hetzelfde als burgerlijke verplichting. De persoon wordt zonder toestemming toegelaten tot verdere behandeling van psychische aandoeningen.
   • De patiënt moet voldoen aan vergelijkbare criteria als die voor onvrijwillige opname en onderzoek. De psychiater moet de beslissing ondersteunen, maar ook ondersteund worden door een tweede psychiater of klinisch psycholoog.
   • Na het indienen van het verzoekschrift moet de rechtbank het IIP accepteren.
   • IIP kan worden besteld voor maximaal zes maanden, maar de behandeling kan worden verlengd na aanvullende rechtszittingen. De behandeling vindt plaats in een openbaar psychiatrisch ziekenhuis of op de dichtstbijzijnde afdeling van het ziekenhuis.
3. 3 Lees meer over onvrijwillige poliklinische plaatsing (IOP). IOP komt minder vaak voor dan IIP. Het is een vorm van therapietrouw die verantwoordelijk is voor de behandeling van een patiënt die geestelijke gezondheidszorg nodig heeft, maar niet in het ziekenhuis hoeft te zijn.
   • Als de IOP wordt besteld, wordt de patiënt namens een andere persoon vrijgelaten voor de duur van zijn / haar behandeling.
   • De patiënt moet een voorgeschiedenis hebben van niet-naleving van de behandeling en moet aantonen dat het onwaarschijnlijk is dat hij of zij in de gemeenschap zal overleven zonder toezicht.
   • In de afgelopen 36 maanden moet de persoon ten minste twee onvrijwillige screenings hebben ondergaan op grond van de Baker Act, de diensten hebben gekregen van een psychiatrisch ziekenhuisbegeleider van een gekwalificeerde faciliteit, of ernstig gewelddadig gedrag of zelfbeschadiging hebben vertoond.
4. 4 Toon uw steun. Herstellen van een psychische aandoening kan een uitdaging zijn, en uw geliefde zal gedurende het hele proces medeleven en steun nodig hebben. Ondersteuning bieden tijdens en na elke bestelling voor een behandeling.
   • Degenen die worstelen met psychische problemen hebben vaak een hoog risico op latere psychische problemen. Zelfs als uw naaste gezond is na de behandeling, moet u hem of haar blijven volgen. Als u vermoedt dat het probleem terugkeert, wordt de oplossing voor deze problemen besproken met de zieke of moet u contact opnemen met een specialist in een psychiatrisch ziekenhuis.